Page 130 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"

Ïàòðèê Ìîäèàíî

qüssә, bir çarәsizlik yaradacaq vә kim bilir, bәlkә elә cıdır
meydanına yaxın yaşadığına görә Gey Orlova da... Mәn Andre
Vildmerdәn soruşmaq istәyirdim ki, o bu haqda nә düşünür. Axı o
bilmәlidir, başa düşmәlidir bunu. Hәr halda çapardır.

– Yaman kәdәrli hadisәdir, – dedi. – Gey әla qız idi...
Əyilib, üzünü üzümә yaxınlaşdırdı. Qıpqırmızı, çopur sifәti
vә tünd gözlәri vardı. Sağ yanağını düz çәnәsinәdәk iri çapıq
bәzәyirdi. Şabalıdı saçları vardı vә yalnız alnının üstündә arxaya
daradığı çal tüklәr görünürdü.
– Bәs sәn, Pedro...
Lakin mәn ona sözünü bitirmәyә imkan vermәdim.
– Sәn mәni Neyidә, Jülyen-Poten küçәsindә yaşayanda
tanıyırdın? – deyә, bәxtәbәxt soruşdum, çünki Pedro Makevoyun
kartotekasında göstәrilәn ünvanı yaxşı xatırlayırdım.
– Rubirozayla yaşayanda?.. Hә, әlbәttә...
Yenә dә bu Rubiroza.
– Biz ora Freddi ilә tez-tez gәlirdik... Hәr axşam vururduq...
Güldü:
– Sәnin dostun Rubiroza orkestr sifariş edirdi... sәhәr altıya
kimi... Gitarada hәmişә çaldığı o iki melodiya yadındadı?
– Yox.
– “El Reloj”– (ispanca “Saat”), bir dә “Tu me acostumbraste”
(ispanca “Sәn mәni öyrәdirsәn”). Amma daha çox ikincisini çalırdı.
– O, melodiyanın ilk taktlarını fitlә çalmağa başladı. – Hә?
– Hә... hә.. yadıma düşür yavaş-yavaş... – dedim.
– Siz mәnә Dominikan pasportu tapdınız... Amma lazımım
olmadı...
– Sәn missiyada, mәnim yanımda olmuşdun? – deyә soruşdum.
– Hә... Onda sәn mәnә pasportu verdin.
– Heç cür başa düşә bilmirәm ki, o missiyada mәn nә edirdim.