Page 92 - Patriarxın payızı

sirlәrini öyrәtmәyә çalışır, dağ büllurundan press-papye,
cürbәcür astronomik, tibbi cihazlar, manometrlәr,
metronomlar bağışlayırdı... Bu cihazları o harada görsә
alır, anasının deyintisini qulaqardına vurub simicliyini
unudur, pullarını zibil kimi çölә tökürdü… dәrin
vәtәnpәrvәrlik hissiylә Manuela Sançesin qulağına
QABRİEL QARSİA MARKES balıqqulağı qoymağı özünә xoşbәxtlik sanırdı… kibriti
içindәn dәniz sәsi әvәzinә hәrbi marşlar eşidilәn

yandırıb divar termometrinin altına tuturdu ki, qız civәnin
min bir çәtinliklә yerindәn oynayıb yuxarı dırmandığını
öz gözlәriylә görsün... vә bütün bunlara görә Manueladan
heç nә istәmirdi, ona öz niyyәtini bildirmәdәn, dinmәz-
söylәmәz baxır, qızı ağlasığmaz hәdiyyәlәrә qәrq edir,
sözlә deyә bilmәdiyini bәxşişlә bildirmәyә çalışırdı…
Axı o, ömrü uzunu bütün arzularını belәcә, yәni görünәn,
әlә gәlәn, konkret maddi nәticә fәlsәfәsiylә hәyata
keçirmәyә alışmışdı! Bir dәfә isә – Manuela Sançesin
doğum günü ona pәncәrәni açmağı, pәncәrәdәn
görünәnlәrә baxmağı tәklif elәmişdi ki, qızın könlü
pәrvazlansın… “…Pәncәrәni açdım, senyor vә dәhşәtdәn
yerimdәcә donuxub qaldım… Bunlar mәnim bәdbәxt
mәhәllәmi nә günә qoymuşdular?! Mәn tәlәm-tәlәsik
tikilib әhәnglә ağardılmış taxta evlәri, fәvvarәlәri
hәrlәnәn süni gölmәçәlәri, süni tovuz quşlarını, tüstüdәn
düzәldilmiş süni buludları gördüm, senyor… siz bir
tәsәvvür edin...” Bu nә vaxtsa dәniz donanmasının
zabitlәri üçün tikilmiş miskin әyalәt mәrkәzini xatırladan
әcaib bir yer idi... vә bütün bu işlәr, sәn demә, gecәlәr –
hamı yatandan sonra, gizlincә görülmüşdü: sәs-küy
olmasın deyә mәhәllәnin it-pişiyi bircә-bircә güllәlәnir,
sakinlәr evlәrindәn çıxarılıb ayrı xarabalıqlara köçürülür,
sökülәnlәrin yerini ayrı tikililәr әvәzlәyir, bir sözlә,
tamam yeni bir mәhәllә – Manuela Sançes mәhәllәsi
92 salınırdı... Mәhәllәnin bu mәnzәrәsini anadan olduğu gün
Manuela evinin pәncәrәsindәn görmәliydi. “Budur, bax,
kraliça, bax vә xoşbәxt ol!” Bu, bir növ, qızı hökmdarlıq