Page 96 - Patriarxın payızı

ayrı, yad bir yerdә hiss edirdi, çünki әtrafda nә vardısa,
sökülüb yenidәn tikilmişdi, dәyişib başqa cildә salın -
mışdı... o özü dә bilmәdәn taleyin qurduğu mәkrli tora
düşmüş, ağlasığmaz hakimiyyәt qüdrәtinә malik qoca
şorgözün әsirinә çevrilmişdi; ona “yox” demәyә cürәti
çatmırdı, “hә” demәyә taqәti. Qoca isә öz miskin sev -
QABRİEL QARSİA MARKES ağ şlyapasıyla yellәyә-yellәyә, sәrxoş baxışlarla baxırdı.
gisiylә onu qarabaqara izlәyir, qıza qan-tәr içindә, üzünü

Son günlәr isә, ümumiyyәtlә, özünü elә itirmişdi ki,
Manuela aradabir öz-özlüyündә: “Yәni bu, doğrudanmı
odur?” düşünmәyә bilmirdi. “Bәlkә, mәni qara basır?”
Lakin Manuelanı qara basmırdı, qocanın yerişini, meyvә
şirәsi qatılmış suyu içmәyini, hәsir kresloda oturub
mürgü vura-vura burnunun әlindә tutduğu stәkanın içinә
girmәyini öz gözlәriylә görürdü; qocanın mürgüsü
dәrinlәşәndә vә xoruldamağa başlayanda Manuela
oturduğu yerdә dik atılır, onun әlindәn sürüşüb düşәn
dolu stәkanı havadaca tutur: “Ehtiyatlı olun, zati-alilәri”
deyәndә qoca hәmin dәqiqә yuxudan ayılır, Manuelanın
yerә düşәn stәkanı havada tutmağına mәhәl qoymadan,
üzü qorxudan әyilә-әyilә hәyәcanla: “Mәn yatmamışdım,
kraliça! Qәtiyyәn yatmamışdım! Elә-belә, gözümü
yummuşdum!” – deyә özünә bәraәt qazandırmağa çalı -
şırdı; o, ümumiyyәtlә, Manuelanın incә bicliklәrini tuta
bilmir, yaxınında olub nazıyla oynasa da, ondan üsulluca
uzaqlaşdığını hiss elәmirdi. Hәr şey belәcә davam edirdi
ki, günlәrin bir günü qoca ağlasığmaz dәrәcәdә ehtiraslı
halda Manuelanın yanına gәlib: “Kraliça, bu gecә sәnә
ağlına gәlmәyәn hәdiyyә edәcәyәm! Kosmik hәdiyyә!
Bu gecә on ikiyә altı dәqiqә işlәmiş sәnin üçün göydә
ulduz axacaq, kraliça! Tәk sәnin üçün!” – dedi. “Bu isә
o demәk idi ki, kometa, deyәsәn, nәhayәt ki, yaxınlaşırdı;
bizim üçünsә bu kometanın gәlişi dövrün әn kәdәrli, әn
96 faciәli hadisәsi oldu, çünki uzun illәr camaat arasında
belә bir şayiә gәzirdi ki, bizim generalın ömrü adi Yer
vaxtına tabe deyil, birbaşa kometanın gәlişi ilә bağlıdı,