Page 100 - Patriarxın payızı

qaranlıqda ona toxunmağa çalışdı, lakin әli boşluqdan
asılı qaldı… barmaqlarının ucu Manuelanın indicә
oturduğu stula toxundu… stul hәlә dә Manuelanın
qoxusunu özündә saxlamışdı, qız özü isә yoxa
çıxmışdı… o, bütün evi gәzib-dolaşdı, әlini divarlara,
künclәrә sürtә-sürtә yanıqlı yalvarışla: “Hardasan, ey
QABRİEL QARSİA MARKES axtarıram, amma sәni sәnin qaranlığında tapa bilmirәm.
mәnim bәdbәxtliyim, Manuela Sançes?.. Mәn sәni

Hanı sәnin o qәddar әlin? Qızılgülün hanı?..” – deyә-deyә
yuxulu gözlәriylә qızı qaranlığın içindә axtardı... o,
qaranlığın içiylә, dәrin sularda azan üzgüçü kimi, illüziya
fokuslarına yararlı lәvazimatlara – әfsanәvi lanqust-
qalvanometrә, әlәkeçmәz mәkan daşlarından zәngli
saata, әcaib xәrçәnglәrә toxuna-toxuna üzür, bu qaranlıq
sularda – hәdiyyәlәr anbarına çevirdiyi bu evdә bircә
Manuelanı tapmır, onun sәhlәb çiçәyi qoxusunu andıran
nәfәsini duya bilmir, süni gecәnin qaranlığı getdikcә
әriyib itir, qәddar işıq onun xәyallarını seyrәldib
dağıdırdı... Axşama yaxın isә, saat altıda onu ömründә
heç vaxt duymadığı dәrin kәdәr hissi bürüdü… o,
qәfildәn özünü Allahdan da qoca hiss etdi... bu nәhәng,
boş evin qaranlığında baş qaldıran bu möhtәşәm tәnhalığı
ondan savayı, olsun ki, bu dünyada bir kimsә duya
bilmәzdi... “Mәnim kraliçam, sәnsiz dünyamın tәnhalığı
bu sirli qaranlığın içindә әriyib әbәdiyyәtә qovuşdu!..”
Hәmin hadisәdәn sonra o, ölkәni dә uzun müddәt belәcә –
Manuela Sançesi evin gizli dәhlizlәrindә: “Hardasan, ey
mәnim mәhvimin Manuelası?” – deyib axtara-axtara
idarә elәdi... Manuela Sançes isә hәmin o gecә, günün
üzü tutulandan bәri sanki qeybә çәkilmişdi… Bir gün ona
belә bir xәbәr çatdırılırdı ki, Puerto-Rikodakı böyük kar-
navalda Manuelanı görәn olub, guya qız orada özünü Ye-
lena kimi tәqdim edib vә elә karnavalda da kimsә onu
100 bıçaqlayıb… bir qәdәr sonra mәlum olurdu ki, bu,
Manuela deyilmiş... gah xәbәr gәlirdi ki, rumbanın