Page 105 - Patriarxın payızı
P. 105

PATRİARXIN PAYIZI

          mәişәt işiylә dövlәt әhәmiyyәtli işlәr arasında fәrq gör-
          mürdü, hamısını eyni ciddilik vә inadkarlıqla hәll edir vә
          sәmimi-qәlbdәn inanırdı ki, insanlara xoşbәxtlik bәxş
          etmәk, ölümü isә fәrasәt vә fәhmin kömәyi ilә aldatmaq
          olar. İndi isә bu, heysiz bir qoca idi! Halbuki bir vaxtlar
          onun hökmü elә әzәmәtli vә kәsәrliydi ki, kimdәnsә saatı
          soruşanda: “Saat neçәni әmr etsәniz, mәnim generalım!” –
          cavabını alırdı vә hәqiqәtәn dә, günlәri, hәftәlәri könlü
          istәdiyi kimi idarә edir, ona lazım vә sәrfәli olanda
          gündüzlәri gecә, gecәlәri gündüz sanmağı әmr edirdi; o,
          qәbul olunmuş әnәnәvi bayram günlәrinin tarixini dә
          istәdiyi kimi dәyişdirir, tәqvimi elә tәrtib edirdi ki, onun
          ölkәnin hansısa rayonuna gәlişi hansısa bayramla bir
          vaxta düşsün, yәni özünü harasa mәhz bayrama çatdıra
          bilsin; hәr yerdә dә onu kölgәsi – әli maçeteli ayaqyalın
          hindu, qaragün senatorlar vә taxta qәfәslәrdә aparılan
          döyüş xoruzları müşayiәt edirdi; o, tamaşaçılarla hansısa
          xoruza görә ucadan mәrc gәlir, tәbil sәsini andıran әcaib
          qәhqәhәsindәn qaleranın taxta meydançası titrәyirdi; bu
          qәhqәhә musiqinin sәsini dә, göyә atılan fişәng parıltısını
          da o sәbәbdәn batırırdı ki, biz hamımız onunla bir
          qәhqәhә çәkmәli, o susub hәyәcanlananda iztirab içindә
          susmalı, onun xoruzları bizim xoruzlara qalib gәlәndә bu
          qәlәbәni sürәkli alqışlarla qarşılamalıydıq; xoruzlarımız
          onun xoruzlarına basılmağa elә ustalıqla öyrәşmişdi ki,
          bu savaşlarda, demәk olar, heç vaxt pәrtlik olmurdu;
          yalnız bir dәfә Dionisio İquaranın qoçaq xoruzu qarşısı -
          alınmaz sәrt hәmlәylә adlı-sanlı qonağın göyüm sov
          xoruzunu altına basıb boğazını üzmüşdü; o vaxt hamımız
          qorxudan yerimizdә donub-qalmışdıq, general isә ayağa
          qalxıb Dionisioya tәrәf yönәlmiş vә onun әlini sıxaraq:
          “Afәrin! – demişdi. – Əsl kişisәn!” Onda iş elә gәtirmişdi
          ki, bu hadisә generalın kefinin yuxarı vaxtına tәsadüf
          elәmişdi, ona görә dә Dionisionun xoruzunun әdәbsizliyi
          ovqatını poza bilmәmişdi, әksinә, bu yeni növ hiss-     105
          hәyәcana görә xoruzun sahibinә qәlbindә minnәtdarlıq
          hissi yaranmışdı.
   100   101   102   103   104   105   106   107   108   109   110