Page 110 - Patriarxın payızı

ayda iki dәfә kart falına baxdırmağa gәlirdi. Bu, uzun
illәr belә davam edirdi. O vaxtlar o, hәlә özünü nә vaxtsa
ölәcәk bәndә kimi hiss edirdi, bir qәdәr şübhә vә
tәrәddüdlәr içindәydi, özü dә etiraf edirdi ki, o da sәhvә
yol verә bilәr vә kart falına öz yabanı, fitri instinktindәn
daha çox inanırdı. Adәtәn, yanıma nәdәnsә qorxub-
QABRİEL QARSİA MARKES vәziyyәtdә gәlirdi; mәn onu ilk dәfә görәndә dә elә bu
ürkәndә, canına xof dolanda, qorxudan qocalıb-qartımış

vәziyyәtdәydi… içәri girib әllәrini – qurbağa qarnı kimi
tarıma çәkilmiş hamar dәrili, yumru ovcunu mәnә
uzatdı… mәn bu uzun ovsunçu-falçı ömrümdә hәlә o cür
gö zәl әllәr görmәmişdim… heç sonralar da görmәdim!
O, lal yalvarış vә ümidsizlik dolu gözlәrini üzümә dikib
hәr iki әlini stolun üstünә qoydu… görürdüm axı içi gizli
tәşvişdәn, özünә inamsızlıqdan necә doğranıb-tökülür…
onu da görürdüm ki, daha ürәyindә bircә tikә dә arzu,
ümid qalmayıb, bәdbinliyә qapılıb vә onda mәni onun
әllәrindәn daha çox, hüdudsuz qüssәsi, yalqızlığı heyrәtә
gәtirdi... mәn onun zavallı qәlbinә, şübhәlәrdәn üzülmüş
qoca qәlbinә acıdım vә falına baxmağa başladım, amma
onun taleyi, alın yazısı mәnim üçün anlaşılmaz, büsbütün
qaranlıq qaldı... ovcundan da, ayrı fal üsullarıyla da heç
nәyi oxumaq olmurdu… onun kartlara toxunmağıyla
onlar rәngini dәyişib bataqlıq suyu kimi qapqara qaralır,
fincanın dibinә çökәn qәhvә bulanıq mayeyә çevrilirdi.
Şәxsiyyәti ilә dә bağlı heç bir üsulla heç nә öyrәnmәk
mümkün olmurdu… amma qәribәdi ki, onun falında
ünsiyyәtdә olduğu yaxın adamların taleyi apaydın oxu -
nurdu… Mәn onun içdiyi qәhvәnin çöküntüsündә Ben -
disyon Alvaradonu görә bildim vә prezidentә anasının lap
qocalandan, karlaşmağa başlayandan sonra hansısa әcaib
quşları necә rәnglәyәcәyini onun özünә dә göstәrdim, o
isә: “Yazıq anam!” – deyib ah çәkdi. Növbәti dәfә falına
110 baxanda şәhәrimizin qasırğadan necә dağılacağını gör -
düm, qasırğa o qәdәr dәhşәtliydi ki, onun qadın adını
xatırladan adı belә müdhiş mәsxәrә kimi sәslәnirdi… bir