Page 111 - Patriarxın payızı

PATRİARXIN PAYIZI

dәfә isә belindә qılınc olan, yaşıl maskalı bir kişi
gördüm… prezident bu adamın hazırda harada olduğunu
tәşvişlә soruşanda kartlar cavab verdi ki, hәmin kişi
çәrşәnbә günlәri başqa günlәrә nisbәtәn ona daha yaxın
olur; prezident: “Aha” – deyib bu adamın gözlәrinin nә
rәngdә olduğuyla maraqlananda kartlar göstәrdi ki, işıqda
1
baxanda bir gözü quarapo şәrabı rәnginә çalır, o birisi
tünddü; vә prezident: “Aha!” – deyәndәn sonra xәbәr aldı
ki, bu adamın niyyәti nәdir? Mәn daha dözә bilmәyib
bütün hәqiqәti açıb danışdım: yaşıl maskanın xәyanәtә,
namәrdliyә işarә olduğunu bildirәndә o, tәntәnәylә:
“Aha! – dedi. – Bilirәm o kimdi! Dәqiq bilirәm!” Bu
adam prezidentin yaxın kömәkçilәrindәn biri, polkovnik
Miravan idi… bir neçә gündәn sonra hәmin polkovnik
tapan çanı qulağına dirәyib özünü vurdu vә ölümündәn
sonra bir parça kağızı da tapılmadı ki, camaat onun
intiharının sәbәbini bilsin…” O, insanların vә vәtәnin
taleyini, onun tarixi yollarını belәcә, kart falı әsasında
müәyyәn edirdi. Amma sonra adi suya baxaraq kimin nә
vaxt vә harada ölәcәyini söylәyәn, bu sahәdә misli-
bәrabәri olmayan görücü qarının sorağını eşidәndәn
sonra kart falı gözündәn düşdü vә maçeteylә silahlanmış
mühafizәçisinin müşayiәti ilә, hamıdan xәlvәt hәmin
görücünün yanına yollandı; yalnız qatarın keçә bildiyi
dağ cığırlarıyla, dәrәlәrin dibiylә şütüyә-şütüyә gedib
yaylaqdakı tәnha bir komaya çatdı. Görücü qarı orada öz
nәticәsiylә yaşayırdı, yaxınlarda әrini itirmiş nәticәsinin
üç uşağı vardı, dördüncüsünü dә bugün-sabah doğasıydı.
O, qarını qaranlıq bir otağın küncündә, qamakda uzanmış
halda tapdı; arvadı iflic vurmuşdu, gözlәri, demәk olar,
görmürdü, lakin qarı ona deyәndә ki әllәrini suyla dolu
lәyәnin üzәrinә tut, qaranlıq dağıldı, lәyәndәki su du-
ruldu, saflaşdı, işıq saçıb parıldadı… bu işıq haradansa
suyun dәrinliyindәn gәlirdi… o bu suda özünü güzgüdәki 111

1 Quarapo – şәkәr qamışı şirәsi