Page 97 - Patriarxın payızı

PATRİARXIN PAYIZI

deyirdilәr, kometa gәlmәyәnәcәn, camaat o kometanı
görmәyәnәcәn generala ölüm yoxdu, bu onun alın
yazısıdı; amma biz bilirdik ki, yaltaqlar nә deyirlәr
desinlәr, ikinci kometanı görmәk ona müyәssәr olmaya-
caq, odur ki hәmin o noyabr gecәsi biz kometanın gәlişini
dirçәliş günü kimi, әsrdә bir dәfә baş verәcәk әn gözәl
dünya hadisәsi kimi gözlәyirdik vә kilsә zәnglәrini, bu
son yüzillikdә ilk dәfә olaraq, onun şәrәfinә yox, ölü -
münә çalmağa hazırlaşırdıq… axşam saat on birdә düz
on bir qulaqbatırıcı zәng çalınmalıydı...” General özü isә
kometanın gәlişini Manuela Sançesin evinin yastı damın -
da, qızla anasının arasında oturaraq ürәyinin hәyәcanlı
döyüntüsü eşidilmәsin deyә tez-tez dәrindәn nәfәs alıb,
bәrkdәn-bәrkdәn ah çәkә-çәkә, donuq göyә vahimә
içindә baxa-baxa, Manuelanın onun bütün vücudu riqqәtә
gәtirәn şirin nәfәsini uda-uda gözlәyirdi... vә çox
keçmәdi ki, uzaqlardan, kometanın gәlişini hәsrәtlә
gözlәyәnlәrin pıçıltıyla oxuduqları duaları, dünyanın
axırından xәbәr gәtirәn bu әlamәtin – sirli möcüzәnin
qarşısında diz çökәn xalqın, yeraltı vulkan tәkanlarını
xatırladan uğultusunu, tәbillәrin gurultusunu eşitdi vә
ömründә ilk dәfә zamanın sonsuz hüdudsuzluğunu hiss
etdi… ilk dәfә, hәqiqәtәn, nә vaxtsa ölәcәyini, necәsә
bütün vücuduyla hiss etdi vә hәmin an da gözü Manue-
laya sataşdı: “Bax, kraliça, bu odur!”
Kometa ulduz kәhkәşanının uzaq әnginliklәrindәn,
kainatın dәrindәn-dәrin sonsuzluğundan gәlirdi... o bizim
dünyamızdan çox-çox qәdim idi, göyün tәn yarısına
sığmayan alovlu, qәmli meduzaya bәnzәyirdi… saniyәdә
milyon kilometrlәrlә uça-uça, onu doğma yerinә çәkib
gәtirәn havayla bir bizә sarı axırdı... tezliklә hamı onun
hәrәkәtinin sәsini eşitdi – sanki gümüş folqadan olan sa -
çağı külәk xışıldadırdı… onun hüznlü simasını, yaş dolu
gözlәrini, kainat fırtınasından açılıb-dağılan ilanabәnzәr 97
hörüklәrini hamı gördü... o, arxasınca işıqlı ulduz tozu
yaya-yaya, qәlpәlәrini havada vıyıldada-vıyıldada,