Page 91 - Patriarxın payızı

PATRİARXIN PAYIZI

larında, adәti üzrә, anasının yanına getdiyi vaxtlarda
ziyarәt elәmәyә başladı... qәsdәn mәhz bu saatları
seçmişdi ki, Milli Tәhlükәsizlik Xidmәti hara
getdiyindәn xәbәr tuta bilmәsin, qoy elә bilsinlәr ki,
hәmin vaxtlar qayanın başındakı malikanәdә – anasının
yanındadı. Lakin ondan başqa bütün alәmә mәlum idi ki,
general Rodriqo de Aqiların әsgәrlәri onu damlarla
sürünә-sürünә müşayiәt edir, qәsdәn küçәlәrdә qalmaqal
salıb alәmi bir-birinә qatıb-qarışdırır, sonra güllәbaranla
bu hay-küyü yatırdırlar ki, onun keçib-gedәcәyi
küçәlәrdә hәrәkәt dayansın. Rodriqo de Aqiların gizli
әmrinә görә, prezidentin hәrәkәt edәcәyi bütün küçәlәr
saat ikidәn beşәcәn bomboş olmalıydı, әsgәrlәr bu
saatlarda öz evlәrinin balkonuna çıxanları belә,
xәbәrdarlıqsız güllәlәmәk әmri almışdılar. Lakin әn
tәcrübәsiz adamlar da küçәlәrdә bәr-bәzәksiz, adi
qaydada peyda olan prezident limuzinini nәzәrlәrindәn
qaçırmamışdılar, maşının içindә ağappaq kәtan
kostyumda әylәşәn kәmhövsәlә adamı, onun gizli hüznlә
axıtdığı göz yaşlarını, avazımış üzünü, “ürәyi tutanda”,
kim nә deyirsә desin, heç nәyi vecinә almayan qocanı
görmüş dülәr... onun vücudu başdan-ayağa bir şey
deyirdi: öz qәlbinә hakim deyil vә bu dәqiqә, günün bu
qızmar saatında – havanın әrimiş şüşәyә bәnzәdiyi bir
mәqamda kimsәsiz küçәlәrlә başı kәsilmәyә aparılan
qurbanlıq qoyunla onun heç bir fәrqi yox idi… Onun bu
qәribә, sәbәbi namәlum halsızlığı ilә bağlı söz-söhbәtlәr
tәdricәn şayiәlәrlә әvәz olunurdu: söhbәt gәzirdi ki, o,
siesta saatlarını anası Bendisyon Alvaradonun evindә
yox, Manuela Sançesin sakit komasında – evin gizli bir
guşәsindә – Manuelanın, qızını bircә an qocayla tәkbәtәk
buraxmayan, yorulmaq bilmәdәn şәbәkә toxuyan vә hәm
dә, necәsә gözә görünmәyәn anasının iti baxışları altında
keçirir. Manuelanın anasını da başa düşmәk olardı. Axı 91
qoca onun qızı üçün bu qәdәr pul tökürdü – bahalı
oyuncaqlar, әndirәbadi maşınlar alır, ona maqnetizmin