Page 90 - Patriarxın payızı

öz-özünә danışarkәn qәfildәn içәri otağın qapısında
Manuela Sançes göründü… onun tәsәvvür elәdiyi kimi –
yuxularında, sayıqlamalarında gördüyü kimi... hәm dә bir
az ayrı cür – yuxunun güzgüdәki әksi kimi: ucuz çit
paltarda, köhnә ayaqqabılarda, saçları necә gәldi,
boynunun ardına daraqla yığılmış halda, amma yenә dә
QABRİEL QARSİA MARKES alışıb-yanan qızılgülüylә… Bu elә bir ecazkar mәn -
dünyanın әn gözәl vә әn qürurlu qadını kimi, әlindә

zәrәydi ki, o, qızın başını yüngülvarı tәrpәdәrәk ağızucu
salamlaşmağına cavab olaraq ayağa qalxıb baş әymәyә
zorla özündә güc tapdı. Qız şahanә bir sәslә: “Allah sizә
yar olsun, әlahәzrәt!” – dedi, sonra barmaqlarının
arasındakı qızılgülü alışıb yana-yana, divanın bir
kәnarında әylәşdi, iti baxışını qonağın gözünün içinә
zillәdi… “…Mәn onun yarasa dodaqlarını, suda boğul -
muş meyitin, suyun içindәn baxan donuq gözlәrinә
bәnzәr gözlәrini gördüm… tüksüz dәrisini, torpaq
rәnginә çalan qırışlı üzünü, dәrisi bir qәdәr tarıma
çәkilmiş әllәrini gördüm. Sağ әlini dizi üstә qoymuşdu,
odur ki barmağındakı prezident möhürlü üzük yaxşı
görünürdü… ağ, kәtan kostyumu әynindәn asılqana
keçirilibmiş kimi, asılmışdı, çәkmәlәri ayağına yekәy -
di… belә çәkmәlәri, adәtәn, ölülәrә geydirirlәr, senyor!
Mәn onun gizli fikirlәrini oxuyurdum, әfsanәvi haki -
miyyәt gücünü – Yer üzünün әn qәdim, әn qәddar adamı
olan, bütün mәmlәkәtin nifrәtini qazanmış, qocalığı heç
kәsin ürәyini zәrrә qәdәr ağrıtmayan, halına acınmayan
bu ahıl insanın hökmranlıq gücünü duyurdum… O,
kepkasını әlinin içindә hәrlәdә-hәrlәdә susur du, elә bil
haradansa dünyanın o biri üzündәn mәnә baxırdı... “İlahi,
bu nә qaradinmәz adamdı!” – qorxu içindә fikirlәşirdim,
özüm isә soyuq sәslә: “Qulluğunuzdayam, әlahәzrәt”, –
dedim. O isә mәnim sözümә tәntәnәli bir hәyәcanla
90 cavab verdi: “Mәn elә-belә gәldim, kraliça! Elә-belә!..”
…Bu görüş ona rahatlıq gәtirmәdi... vә o, Manuelanın
evini hәr gün – siestanın әn ölgün, günün әn isti saat -