Page 84 - Patriarxın payızı

Ürәyini niyә tutmusan?” – soruşanda isә dinmәz-
söylәmәz kresloya çökdü, әlini sinәsinin üstündәn
götürmәk istәdisә dә, nәyisә xatırlayıb olduğu yerindә
saxladı. Bendisyon Alvarado quşları rәnglәdiyi fırçanı
oğluna tәrәf uzadıb bir az tәәccüblә: “Bu nәdi belә, elә
bil doğrudan-doğruya Müqәddәs Ruhun Elçisinә
QABRİEL QARSİA MARKES bir şey onu xatırladır”, – dedi. Onda o, әlini sinәsindәn
çevrilirsәn… gözlәrin, ürәyinin üstә qoyduğun әlin, hәr

çәkib ayağa qalxdı, qapını çırpıb çıxdı, ürәyindә anasını
söyә-söyә saraya qayıtdı, әllәrini cibinә basıb әsәbi
addımlarla mәrtәbәlәrdә gәzişdi, gәzişә-gәzişә pәncәrә -
lәrdәn görünәn çölә, yağışın pәncәrә şüşәlәrinә saldığı
kәdәrli şırımlara, gümüşü kağızdan düzәldilmiş ulduz -
lara, pәncәrә şüşәlәrinә çöl tәrәfdәn yapışdırılan, gü -
nortanın üçünü axşamın sәkkizinә oxşadan latun aylara
baxdı... saray qarovulunun yaş paltarlı әsgәrlәrinә,
kәdәrli dәnizә vә yağışa nәzәr saldı... Yağışa... yağışa...
o yağışa ki, hәr damlası Manuela Sançes idi… әlçatmaz
Manuela… onunku olmayan Manuela. Başdan-ayağa ona
mәxsus bu şәhәrdә yaşaya-yaşaya onunku olmayan
Manuela… saray boyu dolaşdıqca kimsәsiz otaqların
ürәküzәn xofu onu qarabaqara izlәyir, bu xof getdikcә
çıxılmaz tәnhalığa, bir neçә uzaq, ala-toran günlәrin
tәnhalığına, Manuelasız daha bir gecәnin tәnhalığına
çevrilirdi… “Lәnәt şeytana, – içini çәkdi, – bu nә olan
işdi?.. İçim elә sızlayır, sanki ordan nәyisә çәkib
çıxarıblar…” Belәcә, fikirlәşib öz vәziyyәtindәn elә bil
utandı, ürәyinә tәrәf uzanan әli şalvarının içinә süründü...
yağışın sәsi altında mürgülәyәn yumurtalığının üstünә
qondu… yumurtalığı hәmişәki vәziyyәtindә idi, yenә
әvvәlki şişmanlığında vә ağırlığındaydı... ağrısı da hәmin
ağrıydı, yenә altdan-altdan, aramla zoqquldama -
ğındaydı... amma budәfәki ağrı niyәsә daha dözülmәz
84 idi… elә bil ovcundakı yumurtalığı yox, ürәyiydi…
dumduru, çılpaq ürәyi... Elә bu mәqam o nә vaxtsa eşit -
diyi sözlәrin mәnasını anladı: “Ürәk üçüncü yumur -