Page 82 - Patriarxın payızı

keçәn Manuelanı, dәhşәtli gecәnin Manuelasını, nәfәsi
sәhlәb çiçәyi qoxuyan, ipәk paltarlı Manuelanı gördü...
vә: “de ki, bu, gerçәk deyil, de ki, xәyaldı… – deyә
kәkәlәdi. – De ki, bu sәn deyilsәn, de ki, bu başgicәl -
lәndirәn qoxu sәnin nәfәsin deyil, sәhlәb çiçәyinin
әtridi!” Lakin bu, Manuela Sançes idi… әlindәki qızılgül
QABRİEL QARSİA MARKES şey Manuela Sançes idi… bütün dünya Manuela Sançes
rәng alıb-rәng verirdi, ilıq nәfәsi otağı bürümüşdü... Hәr

idi... İnadkar qaya dәnizin möhtәşәmliyini özünә belәcә
tabe elәtdirir... “Mәnim axırımın Manuelası, sәn ki
ovcuma döyülәn tale yollarında yoxsan! Axı qәhvә
çöküntüsündәki falda da, suyun üzünә çıxan taleyimdә
dә falçılar sәnin barәndә mәnә heç nә demәyib... mәni
yuxumdan elәmә… mәni, qadın ayağı dәymәyәn, heç
vaxt da dәymәyәcәk otağımın havasından elәmә, söndür
o qızılgülünü!” – deyә әlini divarlar boyu sürütlәyә-
sürütlәyә, işıq düymәsini axtara-axtara yalvardısa da, hәr
küncdә әlinә ağlını başdan çıxaran Manuela Sançes
keçdi… “Lәnәt sәnә, şeytan, mәn sәni heç vaxt itirmә -
mişәmsә, niyә hәr yerdә әlimә sәn keçirsәn?! Mәndәn nә
istәyirsәn?.. İstәyirsәn, sarayımı verim sәnә, hәr şey sәnin
olsun, bütün ölkәni sәnә verirәm, amma imkan ver bu
işığı yandırım… ey gecәmin әqrәbi, iliyimә işlәyәn
Manu ela, sәnin ananı...” Elә bilirdi işığı yandırsa, Manu -
ela Sançesin sehrli xәyalından canını qurtaracaq, odur ki
var gücüylә: “Rәdd elәyin bunu burdan! Canımı bundan
qurtarın! Boğazına daş bağlayıb dәnizin dibinә salın,
boğub öldürün ki, qızılgülünün işığı bir dә heç kimә
әziyyәt vermәsin!” – deyә çığırdı vә belәcә, qaranlıq
dәhlizlәr boyu, aradabir ayağı tәzәyin üstündә sürüşә-
sürüşә, hәrdәnbir vahimә içindә öz-özünә: “Bu nә işdi?
Bir azdan saat sәkkiz olacaq, sәhәr açılacaq, bu әclaf
evdә isә hamı köpür”, – deyә-deyә sarayı dolaşdı vә
82 qәfildәn: “Durun ayağa, biqeyrәtlәr!..” – deyә elә bağırdı
ki, saray otaqlarının işığı o dәqiqә bir-bir yanmağa
başladı, kazarmaların şeypurları çalındı vә onların sәsinә