Page 65 - Patriarxın payızı

PATRİARXIN PAYIZI

mәyә başlamışdı ki, oğlunun nitqi dә get-gedә
anlaşılmaz, rabitәsiz olur, sözlәrdә büdrәyir fikirlәri, sapı
qırılmış muncuq kimi pәrәn-pәrәn düşür, hәrdәn-birdәn
dә ağzının suyu axır... Onda Bendisyon Alvaradonun
ruhu әzilirdi, ananın oğula yox, qızın ataya yazığı gәldiyi
kimi, ürәyinin başı sökülürdü. Bir dәfә oğlu qucağı
hәdiyyәlәrlә, paketlәrlә, karton qutularla dolu içәri girib
bağlamaların hamısını birdәn açmaq istәyәndә Ben -
disyon Alvarado qayçını axtarıb tapanacan, bağlamaların
ipini dişiylә didişdirib, dırnaqlarını karton qutuların
künclәrindә sındırandan sonra hövsәlәsi daralmış,
әlindәkilәri stolun üstünә sәpәlәyәrәk, tәntәnәnin
hәyәcanından boğulan nәfәsi tәngiyә-tәngiyә: “Bir bax,
burda nәlәr var, ana! Görürsәn? Bu, akvariumdakı diri su
pәrisidi, bu, oyuncaq mәlәkdi, doğruçu mәlәk boydadı,
ora-bura uçub zәng çalacaq; bax bu, okean balıqqulağıdı,
görürsәn, nә boydadı? Bunu qulağına tutsan, ordan adi
balıqqulaqları kimi, okeanın sәsi yox, bizim milli himni
eşidәcәksәn! Əla şeylәrdi, düzdü, ana?.. Görürsәn,
dövlәtli olmaq nәdi?” demişdi vә ananın ürәyi dә әn çox
elә bu zaman ağrımışdı; oğlunun bu әcaib sevinci onda
Bendisyonu heç açmamışdı, arvad dinmәz-söylәmәz,
quşları rәnglәdiyi fırçasının quyruğunu çeynәyә-çeynәyә
oğluna baxa-baxa qalmış, uzaq keçmişi, oğlunun
hakimiyyәtdә nәyin bahasına qalmasını xatırlamışdı…
bütün o mәşәqqәtlәrin nәticәsi indi göz qabağındaydı...
“O vaxt indiki kimi deyildi ki, senyor, hakimiyyәtin
möhkәmliyini, budu bax, ovcunun içi kimi hiss edәsәn.
O vaxt hakimiyyәt, balamın sözü olmasın, ovcunun
içindә oyan-buyana diyirlәnәn şüşә kürәcik kimi bir şey
idi, sabalo balığı kimi sürüşüb Allahın nәzәrindәn
qaçmaq, bu qarma-qarışıq sarayda sülәnә-sülәnә sivişib
aradan çıxmaq istәyirdi elә bil”. Bütün bu qarma-
qarışıqlıqda onu Federasiya uğrunda döyüşdә qalib gәlәn 65
bir sürü tamahkar – bir vaxtlar şair-general Lautaro
Munyos kimi diktatoru yıxmaqda ona kömәk elәyәnlәr