Page 189 - Patriarxın payızı

PATRİARXIN PAYIZI

toqqalarınızla döşümü kәsәrsiz”. Qoca üstündәkilәri
soyunmağa macal tapmamış Letisiya ardını tәlәb elәdi:
“Mahmızınızı açın, general, yoxsa ulduzları topuqlarımı
cızar! Cibinizdәki açarları da çıxarın, böyrümü deşir”. O
da qılınclı qınını çıxarmaq qәrarına gәlmәsinә üç ay vaxt
getdiyinә baxmayaraq qadının tәlәblәrini yerinә yetirirdi.
“Bunlar mәni boğur, general!” Bir ay da frençi soyun -
mağına getdi. “Bu düymәlәr adamın lap ürәyini cızır,
general!” Bu, Letisiya tәrәfindәn bilәrәkdәn uzadılan,
qocanı qәzәblәndirmәdәn, qarşılıqlı güzәştlәr üzәrindә
qurulan uzunmüddәtli, çәtin vә soyuq müharibә idi ki,
sonunda – Letisiyanın oğurlanmasının üçüncü ildönü -
mündә, axır ki, onların arasında nә isә baş verdisә dә, heç
biri baş verәnin nә olduğunu anlaya bilmәdi… belә ki,
adi gecәlәrin birindә onun tale xәtlәri olmayan yumşaq
ovucları rahibәnin hansısa gizli qadın simlәrinә toxundu
vә Letisiya yuxudan ehtirasdan titrәyә-titrәyә ayıldı…
bәdәninә zәli kimi sarılan vәhşi heyvanı özündәn uzaq -
laşdırmağı ağlına belә gәtirmәdi, yalnız yazıq sәslә:
“Uzunboğazlarını soyun, yoxsa holland döşәkağıları mı
bulayarsan”, – dedi, qoca uzunboğazlarını soyunanda isә
ardını gәtirdi: “Şalvarını da soyun, qurşağını çıxar… hәr
şeyini soyun, yoxsa sәni hiss elәmirәm, hәyatım mәnim!”
Vә general birdәn-birә özünü bir vaxt monastırın
darvazası ağzında, әtirşah güllәrinin sayrışan yarpaqları
önündә doğulanda olduğu kimi, tam azad hiss etdi…
sonra özündә duyduğu döyüş öküzü gücüylә hәr şeyi
bircә hәmlәyә alt-üst edәrәk Letisiya Nasarenonun
dişlәrinin gәmi dorunun cırıltısına bәnzәr sәsi eşidilәn
sükut uçurumunun dibinә yıxılıb üzüqoylu qaldı...
“Nasareno Letisiya!..” – “Burdayam!” “…vә qadın
saçlarım dan ikiәlli yapışdı ki, hәmin dibsiz burulğanda
mәnim kimi tәk-tәnha ölüb-itmәsin…” lakin qoca,
Letisiyanı hәmin o burulğanda tәk-tәnha qoyub unutdu… 189
özünü fırtlığının uzun-uzadı, sulu sapları arasında tәk-
tәnha dolaşa-dolaşa, sarsıntıdan üzülә-üzülә, göz