Page 188 - Patriarxın payızı

solurdu; Letisiyanın hәr bir şıltaqlığına general dözmәyә
razı idi, tәki qadın hәmin qapısı bağlı otaqda çılpaq
vәziyyәtdә o vaxta qәdәr otursun ki, bu qoca, imkanlı
adamın sevgilisi olmaqdan savayı, әlacının qalmadığını
anlasın. Letisiya isә bunu hәmin dәqiqә başa düşdü vә
mәsәlәni uzatmadan әmrlәrini vermәyә başladı: “Gene -
QABRİEL QARSİA MARKES yetirәn kimi ardı gәldi: “Bağlayın! Ay düz üzümә düşür!”
ral, pәncәrәni açın, havam çatmır!” Qoca bu әmri yerinә

Qoca itaәtlә bu әmri dә, o birilәrini dә yerinә yetirirdi vә
gündәn-günә elә bil daha itaәtkar olurdu vә nәhayәt,
günlәrin bir günü, şәffaf yağışların yağdığı gün ürәklәnib
özünü pallı-paltarlı Letisiyanın yatağına saldı, qadına
dәyib-toxunmadan yanında uzanıb susdu. Belәcә, qadınla
böyür-böyürә uzanaraq uzun-uzadı gecәlәr keçirdi, onun
get-gedә isinәn nәfәsini, bәdәninin sirli qoxusunu – vәhşi
heyvan iyini duydu... Letisiya aradabir yuxudan ayılıb
onu yatağında görәndә dik atılır: “Gedin buradan,
general!” – deyә üstünә çımxırır, qoca mәdәni şәkildә
yataqdan düşürdüsә dә, qadın yuxuya gedәn kimi yenidәn
özünü onun yanına salırdı. O, düz bir il belәcә – Leti -
siyaya dәyib-toxunmadan, onu yuxudan oyanarkәn
yanında görmәyә öyrәşdirdi. Qadın bir müddәt bu haki -
miyyәt hәzzini, min bir hәyat sevincini, tәk bir onun
bәdәnini seyr elәmәyә dәyişәn qocanın qәlbinin gizli
arzularını anlaya bilmirdi. Günlәrin bir günü – növbәti
şәffaf yağışlar yağan gün ürkәk qoca, axır ki, yuxulu
Letisiyayla tәmasda olmaq qәrarına gәldi vә bir vaxtlar
küçә qadınının çimdiyi çaya pallı-paltarlı girdiyi kimi,
әynindәkilәri soyunmadan, nişansız sәhra geyimindә,
qılıncı qınında, şalvarının cibindә bir dәstә açar, sol
tayında qızıl mahmız parıldayan әsgәr uzunboğazlarında
özünü Letisiyanın yatağına salıb qәti hücuma keçdi;
Letisiya vahimә içindә yuxudan dik atılıb qocanın
188 qucağından çıxmağa çalışdısa da, onun qәti inadını hiss
edib düşdüyü vәziyyәtdәn bicliklә yaxa qurtarmağı
qәrara aldı. “Kәmәr-qayışınızı çıxarın, general, yoxsa