Page 179 - Patriarxın payızı

PATRİARXIN PAYIZI

zaman, ananızın cәnazәsi önün dәn keçәn sonsuz izdiham
dәhşәtli dәrәcәdә aldadılmışdı; mәrhumәnin nәşi ona
görә dәyişilmәz qalmamışdı ki, bu bәdәn, camaata izah
olunduğu kimi, müqәddәs idi, yaxud oğlunun xatirinә
dәrisi mum vә kosmetikayla örtül müşdü, ona görә ki bu
meyit, sadәcә, tәbiәt muzey lәrindәki heyvan müqәvvaları
kimi, adi qaydada içinә saman tәpilmiş müqәvva idi…”
– “Aha!” – o dedi vә dәrhal bütün bu deyilәnlәri öz
gözlәriylә gördü… “Mәn şüşә sәrdabәnin qapağını
açanda qara matәm lentlәri nәfәsimdәn ovulub-töküldü…
portağal çiçәklәrindәn hörülüb başına taxılmış çәlәngi
çıxaranda isә baxdım ki, at tükü kimi möhkәm saçlarının,
demәk olar, hamısını tәbәrrük kimi satmaq üçün
kökündәn qoparıblar… onda sәni qucağıma aldım, ana,
qurumuş sümüklәrini duva ğının cırıq-sökük parçaları ilә
birgә götürdüm… sәn günün altında qurudulmuş
balqabaq kimi yüpyüngül idin, bәdәnindәn köhnә sandıq
iyi gәlirdi… mәn sәnin içindә nәyinsә vurnuxduğunu
eşidir vә düşünürdüm ki, ruhunun pıçıltılarıdı, sәn demә,
bu, iti dişlәri ilә sәni içindәn oyan güvәlәr idi… odur ki
uzun müddәt sәni qucağımdan yerә qoymadım, çünki elә
әllәrimdәcә ovulub dağılırdın, hissә-hissә sökülürdün…
axı bütün içalatın ovulub çıxa rılmışdı… әllәri sinәsindә
yatan xoşbәxt ananın bәdә nindәn әsәr-әlamәt qalma -
mışdı… bәdәninin olub-qalan narın toz dumanı әllәrimin
içindәcә fosforlu qığılcımlar ata-ata külә döndü, qoyulma
şüşә gözlәrinsә döşәmәyә dığırlanıb qürubçağı kilsәnin
al-qırmızı işığa bürünәn mәrmәr döşәmәsi boyu birә kimi
oyan-buyana atıldılar… sәn heçnәyә çevrilmişdin… ana
ovuntusuna, ana tozuna dönmüşdün, ana vә әsgәrlәr bu
tozu bellәrlә yığıb tabutun içinә tökürdülәr”.
Bütün bunlardan sonra da zalımın donuq üzünün
әzәlәsi belә tәrpәnmәdi, bu hadisәlәr baş verәn zaman
olduğu kimi, bu dünyada onu gerçәklik aynasıyla üzbәüz 179
qoyan yeganә adamla tәkbәtәk qalanda da iquana gözünә
bәnzәr hәrәkәtsiz gözlәrindә heç bir ifadә yaranmadı.