Page 162 - Patriarxın payızı
P. 162

akonit çiçәyi kimi, ay daşı kimi işım-işım işıldayır.
               Hamımız bir nәfәr kimi tabutun şәffaf şüşәli qapağının
               onun nәfәsindәn tәrlәdiyini, üzünün tәr damcılarıyla
               örtüldüyünü gördük… sonra bir dә baxıb gördük ki, o
               gülümsәyir... vә tәsәvvürünüzә belә gәtirә bilmәzsiniz,
               bu vaxt orada nәlәr baş verdi, mәnim generalım, ağlınıza
           QABRİEL QARSİA MARKES  olduq, öz gözlәrimizlә nәlәr gördük! Qısır madyanlar elә
               belә gәtirә bilmәzsiniz, biz hansı tәlatümlәrin şahidi


               oradaca balaladılar, qupquru şoranlıq şapan-şapan güllәr
               açdı, lal-karlar öz sәslәrindәn döyüküb-qaldılar, “Mö -
               cüzә! Möcüzә! Möcüzә!” – deyә beşcә dәqiqә qabaq lal-
               kar olan adamlar çığırışdı, camaat hücum çәkib tabutun
               qapağını sökdü, mәrhumәnin bәdәnini, az qala, tikә-parça
               elәdilәr, mәnim generalım! Çünki hәr kәs tabutdan özü
               üçün yadigar nә isә götürmәk istәyirdi… Bir batalyon
               әsgәr göndәrmәli olduq ki, ağlı başından çıxmış kütlәni
               birtәhәr sakitlәşdirsinlәr... camaat dörd bir yandan, bütün
               Qәraib adalarından gәmiyә axışmağa başladı – ananız
               Bendisyon Alvaradonun tәbiәt qanun larına sinә gәrәn
               sehrli qüvvә alması xәbәrini eşidәnlәrin ardı-arası
               kәsilmirdi, bu adamlar ananızın kәfәninin saplarını belә
               satdılar, bu sapdan tikilmiş duaları, tabutun içinә yığılmış
               suyu, onun müqәddәs kraliça libasında tәsvir olunmuş
               kağız ikonalarını belә satdılar… camaat isә bir ucdan elә
               hey axışıb-gәlir, dәhşәtli basabas yaranırdı… itәlәşә-
               itәlәşә özlәrini gәmiyә tәpirdilәr… sanki qabağına çıxan
               hәr şeyi tәpiklәyib dağıdan, ayaq sәslәri zәlzәlә sәsini
               xatırladan şüursuz, vәhşi öküz sürüsü idi… Siz o sәslәri
               elә indi dә dinlәyә bilәrsiz, mәnim generalım, diqqәtlә
               qulaq assanız, elә buradan da eşidә bilәrsiz. Qulaq asın!”
               Vә o, ovuclarını bardaq kimi büküb uğultusu bir qәdәr
               azalan qulağına tutdu, diqqәtlә sakitliyә qulaq asdı vә göy
               gurultusunun uğultusunu andıran: “İlahi, anam mәnim,
         162   Bendisyon Alvarado!” – deyәn sәslәri eşitdi, sonra pәn -
               cәrәdәn nәhәng insan kütlәsini – üfüqәcәn yeri-göyü
               tutan, işıq seli kimi saraya yaxınlaşan yanar şam axınını –
   157   158   159   160   161   162   163   164   165   166   167