Page 157 - Patriarxın payızı

PATRİARXIN PAYIZI

üzünü döşәmәyә dirәyib arvadın yuxusunu izlәyir, ölüm
yaxınlaşdıqca, getdikcә mәntiq kәsb etmәyә başlayan
sonsuz sayıqlamala rı nı xüsusi diqqәtlә dinlәyirdi.
Belәcә, günlәrin bir günü, sonsuz gecәlәrlә üst-üstә
yığılan qәzәbi, kin-küdurәti kәdәrli bir bazar ertәsinin
sәhәrçağı, vahimәli sübhün sәssizliyindә әriyib yoxa
çıxdı... hәmin sәhәr o, yuxudan doğma anasının – Ben -
disyon Alvaradonun nәfәsinin dayanmasına oyandı…
ayağa qalxıb arvadın yara-xoralı bәdәninә bürüdüyü
döşәkağını açdı, bir müddәt sübhün sәsinә – ara-sıra
eşidilәn xoruz banlarına diqqәt kәsildi, sonra qәfildәn
sәhәrin bozumtul ala-toranında, anasının bәdәnindәn
döşәkağıda qalan izi – heyrәtamiz qadın bәdәni әksini –
sağlam, cavan qadın bәdәninin izini gördü… bu iz eyni
zamanda Bendisyon Alvaradonun – neçә müddәtdәn bәri
әli sinәsindә, böyrü üstә uzanıb qalan anası Bendisyonun
bәdәninin izi idi… Anasının eynilә belәcә, o biri döşә -
kağıda da sanki yağla çәkilmiş hamar vә aydın izi
qalmışdı… vә bu gözәl izdәn üfunәt qoxusu yox, otağın
ey bәcәr, ağır xәstәxana havasına bәnzәr havasını tәmiz -
lәyәn zәrif çiçәk әtri gәlirdi... Sonradan bu döşәkağıları
sodayla qaynadaraq cürbәcür sabunlarla yuyurdularsa da,
arvadın bәdәninin izi onların üzündәn vә astarından get-
mirdi ki, getmirdi; bu iz parçanın az qala saplarının
canına yerimiş, onun ayrılmaz, silinmәz hissәsinә
çevrilmişdi vә binәva oğul bu möcüzәnin mәna vә
әhәmiyyәtini ilk anlar o sәbәbdәn dәrk edә bilmәdi ki,
bütün vücuduyla ölümә qarşı nifrәtdәn sarsılmışdı…
qapını qәzәbdәn boğula-boğula çırpıb otağı tәrk etdi…
qapı zәrbәsi toplardan açılan yaylım atәşi kimi bütün
sarayı titrәtdi… elә hәmin dәqiqә kilsәnin matәm
zәnglәri çalınmağa başladı, bu zәnglәrin sәsinә o biri
kilsәlәr dә qoşuldu vә ölkәnin dörd bir yanından göyә
matәm zәnglәri ucalmağa başladı. Bu zәnglәr yüz gün 157
dalbadal – yüz gecә vә yüz gündüz fasilәsiz çalındı vә
insanlar üşünә-üşünә elә ilk zәnglәrdәn anladılar ki, o,