Page 152 - Patriarxın payızı

hәmin dövrlәr idi ki, kometanın ikinci gәlişi dә baş
vermişdi; әslinә qalsa, özü dә buna dәqiq әmin deyildi,
çünki nә kometaların gәlişi vaxtını, nә dә onu neçә dәfә
gördüyünü dәqiq xatırlamırdı; başqa kağız zolağında isә
o: “Şәrәfli savaşda yaralananlara eşq olsun, qәsbkarların
tapdağı altında ölәn cәsur döyüşçülәrә eşq olsun!” –
QABRİEL QARSİA MARKES haqqında indi nә desәn, yazmaq olardı. Sonra bir parça
yazdı… bu yazı elә bir dövrә aid idi ki, hәmin dövr

karton götürüb üstündә: “Ayaqyolunda biabırçı әmәllәrlә
mәşğul olmaq qadağan edilsin!” – yazdı vә kartonu
aparıb ayaqyolunun qapısına o sәbәbdәn yapışdırdı ki,
yaxın vaxtlarda tәsadüfәn orada yüksәkrütbәli bir zabitin
biәdәb әl şuluqluğunun şahidi olmuşdu... sonra otağına
qayıdıb yenә yadına düşәnlәri bir-bir yazmağa başladı:
“Letisiya Nasareno mәnim yeganә qanuni arvadımdır”…
Letisiya lap qoca vaxtlarında ona yazıb-oxumağı
öyrәtmişdi, odur ki, indi yaddaşında onun xatirәsini oy-
atmaq istәyirdi… cәmiyyәt içindә o biri qadınlardan,
milli bayrağı xatırladan ikirәngli çәtiri, boynundakı qara
tülkü dәrisi ilә fәrqlәnәn bu birinci xanımın obrazını
gözünün qarşısında canlandırmaq istәdisә dә, arvadı
yadına yalnız bir vәziyyәtdә – günorta bürküsünün
ağappaq işığı içindә miçәtkәnin arasında çılpaq bәdәni
ilә uzanan yerdә düşürdü… Letisiyanın elektrik ventily-
atorunun sәrin vıjıltısı altında uyuyan yumşaq, ağ
bәdәninin yuxulu cizgilәrini xatırlayır, döşünün bәrk -
liyini, it iyinә bәnzәr qoxusunu, sütül qoltuqlarından
gәlәn kәskin tәr iyini hiss edirdi… bu qoxu südü çürüdә,
qızılı paslandıra, güllәri soldura bilsә dә, mәhәbbәt
anlarında zәrif vә ecazkar olurdu... Letisiya Nasarenoya
heç bir qadına nәsib olmayan, ağlasığmaz bir mәsәlәni
hәll etmәk müyәssәr olmuşdu – sevgi saatlarında onu
soyunmağa mәcbur etmәk. “Sәn Allah, o uzunboğazlarını
152 çıxart, – Letisiya deyirdi, – yoxsa döşәk ağılarımı bulay-
acaqsan”. O da çıxarırdı. – “Sәn Allah, o kәmәr-qayışını
da çıxar, yoxsa dәmir düymәlәrin ürәyimin başını deşә -