Page 155 - Patriarxın payızı

PATRİARXIN PAYIZI

vızıldaşan gümüşü çalarlı yaşılımtıl milçәklәrin әlindәn
göz aça bilmәdәn, şlyapasını belә başından çıxarmağa
macal tapmadan, ayaq üstә dayandığı yerdә hamilә
qalmasından danış ır dı... bir avqust sәhәri qadın
monastırının darva zaları altında, solğun işıq süzülәn
әtirşahların arasında, vax tından xeyli әvvәl doğulan
körpәnin bir xayasının әncir böyüklüyündә olduğunu
gördüyünü tәsvir edirdi... “Sәn ağlayırdın vә işәyirdin…
nәfәsin sinәndәn, tuluq zurnası sәsi ilә, qırıq-qırıq
çıxırdı...” Bazar günlәri onu meydana aparıb monastır
rahibәlәrinin bağışladığı әsgilәri bәdәnindәn açaraq
çılpaq vәziyyәtdә camaata göstәr mәsindәn danışırdı…
“Deyirdim, bәlkә, kimsә dәbәl ik dәn, raxit vә sairәdәn
müalicә üçün ucuz vә etibarlı dәrman adı mәslәhәt görә.
Deyirdilәr, hamısından yaxşısı – arı balıdı, deyirdilәr, alın
yazısını pozmaq olmaz, deyirdilәr, uşaq böyüyәndә
nәfәsli alәtlәrdә çalmaqdan savayı, әlindәn hәr iş
gәlәcәk…” Günlәrin bir günü, tәsadüfәn küçәdәn keçәn
qara-qışqırıqçı bir falçı uşağa yaxınlaşıb vay-şivәn
qoparanacan körpәyә bir o qәdәr mәhәl qoyan
olmamışdı... Falçı uşağa baxıb tәәccüblә: “Bu uşağın ov-
cunda tale xәtlәri yoxdu axı?! Bu o demәkdir ki, o,
padşah olacaq!” – söylәmişdi. “Görürsәn, demәk, falçı
sәhv elәmәmişdi, oğul…” – anası danışır, o isә anasının
söylәdiyi bu tarixi salnamәni can verәn adamın ölüm -
qabağı sayıqlamaları hesab edәrәk arvada yalvarırdı ki,
keçmişdә olub-keçәnlәri az eşib-töksün, ondansa bir az
yatsın, yalvara-yalvara onu çit döşәkağıya sәriyirdi. O bu
sayaq, yaraları incitmәyәn çoxlu nazik, yumşaq döşәk -
ağılar tikdirmәyi әmr etmişdi; gecәlәr anasını böyrü üstә
uzadıb körpә uşağı yatırdırmış kimi ona laylay deyir,
qadınınsa gözünә yuxu getmir, әli sinәsindә uzanıb
qalırdı... “Bax belә, anacan, olub-ötәnlәri yada salmağın
yeri yoxdu, olan oldu, keçәn keçdi, mәn dә, budu ha, 155
gözünün qabağındayam”. O çalışırdı ki, anasının bu cür
diri-diri çürümәsindәn saraydan kәnarda xәbәr