Page 134 - Patriarxın payızı

zülmәt qaranlığında öz yataq otağına yollandı, mayakın
ani parıltıyla hәrlәnib yoxa çıxan işığı altında dәhlizi
ötdü, yataq otağına çatıb lampanı qapının yanındakı
asılqandan asdı… qәfildәn qaçıb aradan çıxmaq lazım
gәlsәydi, bu lampa ona gәrәk olacaqdı… qapını arxasınca
bağlayıb, üç qıfılı, üç cәftәni vurub, üç zәnciri çәkdi vә
QABRİEL QARSİA MARKES şişini nazlamağa, giziltisini ovutmağa başladı… şıltaq
yığcam unitazında oturub zalım körpәsini – heybәtli

körpәsi ovcunun içindә kiriyib yatanacan, ağrısı sәngi -
yәnәcәn oturduğu vәziyyәtdә qaldı… lakin ağrının sәngi -
mәyi ilә yenidәn baş qaldırması bir oldu… qәfil qorxu
onu ildırım kimi vurdu… açıq pәncәrәdәn içәri kü lәk
dolurdu, uzaq şora sәhrasından әsәn külәk yataq otağını
qum dәnәciklәrinә bәnzәr saysız-hesabsız uşaq sәslәriylә
doldururdu... Ölüm çöhrәli sәhrada dolaşan kimsәsiz
uşaqların qәlbindәn qopan mahnı müharibәyә yollanmış
cәngavәr barәdә idi… “Haradadı cәngavәr? Haradadı
igid? Bu nә dәrd, bu nә kәdәr… Qüllәyә qalx, onun gәli -
şinә tamaşa elә. Görәrsәn ki, mәxmәr üzlü tabutda gәlib!
Ah, bu nә bәdbәxtlik!” Uzaqdan eşidilәn bu sәslәri ulduz
sayrışması da zәnn etmәk vә özünü bu sәslәrin ulduz
şәrqisi olduğuna inandırıb rahatca yuxuya getmәk dә
olardı, lakin o, qәzәb içindә ayağa sıçrayıb var gücüylә:
“Yetәr daha, lәnәt şeytana! Ya onlar, ya mәn!” – deyә
bağırdı vә şübhәsiz, özünü seçdi. Hәlә sәhәrin gözü
açılmamış göstәriş verdi ki, uşaqları sement yüklәnmiş
barja doldurub mahnı oxuda-oxuda әrazi sularımızdan
kәnara aparsınlar; orada barj dinamitlә partladıldı vә
uşaqlar nә baş verdiyini anlamağa macal tapmamış daş
kimi suyun dibinә getdilәr. Üç zabit onun hüzuruna gәlib
әmrinin yerinә yetirildiyini bildirәndә, ilk növbәdә,
zabitlәrin rütbәsini iki çin artırdı vә vәtәnә sәdaqәtli
xidmәtә görә medalla tәltif etdi, sonra da әmr elәdi, onları
134 cinayәtkar kimi güllәlәsinlәr… “Çünki elә әmrlәr var ki,
yerinә yetirilmәmәlidir, çünki bu әmrlәrin icrası
cinayәtdir, lәnәt şeytana, zavallı çocuqlar!”