Page 133 - Patriarxın payızı

PATRİARXIN PAYIZI

qadına yaxınlaşdı. Qadın bütün bәdәniylә titrәyәrәk
dillәndi: “Ehtiyatlı olun, general, yumurtaları sındırar -
sınız…” O isә: “Cәhәnnәmә ki… qoy sınsın…” – deyib
kәl kimi fısıldadı vә ruhunu saran anlaşılmaz duyğudan
qurtulmaq, yatmış toyuqların yaşıl zilinә bulaşmış bu
mübarәk çәrşәnbә günündә nәyinsә baş verәcәyi
fikrindәn xilas olmaq üçün bir zәrbәylә qadını yerә sәrdi,
ayağı sürüşdü, başı gicәllәndi vә xülyalar uçurumunun
dibinә – ani ilğımvari xilasın dәrinliyinә, adamboğan tәr
dalğalarının, güclü qadın nәfәsinin tәlatümlü dәnizinә,
ona hәr şeyi unutdurmağı vәd edәn boşluğa uçdu…
Arxasınca qızıl mahmızının, axar ulduzun qövsvari izini
andıran, cingiltili, işıqlı izini qoya-qoya, qaranlığı
üfunәtli fısıltılarıyla doldura-doldura, it kimi zingildәyә-
zingildәyә, “yaşamaq” adlanan dәhşәtin hәzzini duya-
duya, gözqamaşdıran ölüm od-alovunun, lal şimşәklәrin
için dәn keçә-keçә uçur, uçurdu… Lakin uçurumun
dibindә, dәryanın qurtaracağında onu yenә hәmin bu
toyuq hini, yaşıl toyuq zili, toyuqların mürgüsü, sınmış
yumurtaların sarısına bulaşmış titrәk bәdәnli mulat qadın
gözlәyirdi… “Görürsüz, dedim axı sizә, general! Bütün
yumur taları sındırdınız!” O isә mәmnun heysizliklә,
növbәti sevgisiz yaxınlıqdan püskürәn qәzәbini içindә
zorla boğa-boğa: “Say vә qeyd elә neçәsi sınıb, pulunu
maaşından tutacağam…” – dedi vә getdi…
Saat onu göstәrirdi. Fermaya girib inәklәrin damaq -
larını bir-bir yoxladı, girov qadınların yaşadığı tikilinin
yanından ötәndә pәncәrәdәn içәri boylanıb döşәmәdә
uzanmış zahı qadını gördü, bir az әvvәl doğulmuş çağanı
qucağında tutan mamaça ona: “Oğlan oldu, mәnim
generalım! Adını nә qoyaq?!” – deyәndә: “Nә istәyirsiz,
qoyun”, – cavab verdi…
Saat on biri göstәrirdi. O, adәti üzrә, qarovulu saydı,
qıfılları yoxladı, quş qәfәslәrinin üstünә örtük çәkdi, 133
bütün otaqların işıqlarını söndürdü. Gecә yarıya yaxın -
laşırdı… ölkәdә sakitlik idi, dünya yatırdı… gecәnin bu