Page 121 - Patriarxın payızı

PATRİARXIN PAYIZI

zımtıl yosunları arasıyla üzürmüş kimi, gölün üzünü
başdan-başa örtmüş ölü toyuqları yara-yara keçib-
getmәsinә baxırdılar... bir qәdәr keçmiş, budur, onlar
milli bayraq rәngli bu Nuh gәmisindә oturmuş şәxsi, axır
ki, tanıdılar, onun kәdәrli gözlәrini, qanı qaçmış dodaql a -
rını, göylәrin durulması vә günәşin işıq saçmasına görә
dörd tәrәfә xaç çәkәn tanış әli gördülәr... “O, suda
boğulmuş toyuqlara da nәfәs verdi, sulara aşağı çökmәyi
buyurdu vә sular çökdü!” Kimsә kilsә zәnglәrinin
şadyanalıq dolu harayına, gurultulu bayram atәşfәşan -
lığına başlamaq, qasırğa әjdahasını qaçmağa mәcbur
elәmiş insanı öz mahnılarıyla şәrәflәndirmәk üçün de
Armas meydanına toplaşmış izdihamın hay-hәşiri altında
onun qoluna girib eyvana sarı apardı: “Axı bu dәqiqә xalq
mәhz sizin mübarәk sözünüzü, onlara ruh verәcәk
nitqinizi eşitmәk istәyir!” O dartınıb müsahibinin әlindәn
qurtulmaq istәdisә dә, alınmadı, bircә andan sonra
sarayın eyvanında dayandığını vә minlәrlә ağızdan
göylәrә ucalan “Yaşasın әsl kişi!” bağırtılarını eşitdi…
bu yekdil sәda qasırğa kimi canına işlәdi… bütün
hakimiyyәti boyu nәdәnsә camaatın qarşısında özünü
kömәksiz saymışdı, indi dә beynindәn ildırım kimi
qәddar bir fikir keçdi ki, adi kütlәdәn ibarәt olan bu dibsiz
uçurumun qarşısında belәcә – bütün vücuduyla qorxusuz-
ürküsüz dayanmağa heç vaxt cәsarәti çatmayıb vә bun-
dan sonra da çatmayacaq… Biz – aşağıda, de Armas
meydanında dayananlar, hәmişәki kimi, yenә ağlasığmaz,
irreal bir mәnzәrәnin şahidi olduq; başı üzәrindә
müqәddәslik halәsi hәlә dә işaran, ağ kәtan libaslı
qocanın sehrli simasını görә bildik; qoca dayandığı
eyvanın yüksәkliyindәn bizә sәssizcә xeyir-dua verib
dәrhal da qeyb oldu, lakin bizim üçün bu ani görüntü dә
kifayәt idi; әsas o idi ki, prezident öz yerindәdir, gecә-
gündüz yorulmadan keşiyimizi, qayğımızı çәkir, hәmişә 121
bizimlәdir; o isә şәhәrkәnarı malikanәsinin patiosunda
ucalan tarixi tamarindlәrin kölgәsi altında hörmә yellәnәn