Page 118 - Patriarxın payızı

gәtirәn yağışın zümzümәsi altında yuxuya getdi… amma
ayıq yatdı… yuxunun dumanlı süzgәcindәn nә isә süzü -
lüb şüuruna keçmәkdәydi… bunu hiss edincә yuxudan
vahimә içindә oyanıb: “Kim var burada?” – deyә bağırdı.
Bu onun öz ürәk döyüntüsü idi… canına vicvicә salan isә
günün bu çağında banlamalı olan xoruzların nәdәnsә sus -
QABRİEL QARSİA MARKES gәmisinin onu aramla tәrk edib hansısa mәchul bir
ması, banlamamasıydı… Susub sakitlәşdi, әmin-amanlıq

körfәzdә qeyb olduğunu hiss etdi… dumana bürünmüş
dәniz qәzәblә dalğalanır, kükrәyirdi… qurunun vә
dәnizin bütün mәxluqatı – ölümü duymaq qabiliyyәti
olan, kataklizmlәrin yaxınlaşdığını әn dәrin insan
elmindәn daha tez tuta bilәn bütün canlılar dәhşәt içindә
donub-qalmışdı… nәfәs almağa hava çatışmırdı… zaman
dayanmışdı… İş bu yerә çatanda ayağa qalxdı, hiss etdi
ki, ürәyi şişib vә hәr addımı atdıqca bir az da şişir…
qulaq pәrdәlәri cırılır, burnundan odlu mayeyә bәnzәr nә
isә axır… qana bulaşmış kitelinә baxıb: “Bu, ölümdü...” –
düşündüsә dә, ona etiraz etdilәr: “Yox, mәnim gene ralım,
bu, siklondur, qasırğadır”. Bu, bir vaxtlar vahid Qәraib
sәltәnәtini ayrı-ayrı adalara parçalamış qasırğaların әn
dağıdıcısı, әn dәhşәtlisiydi… belә bir fәlakәtin yaxın -
laşdığını isә yalnız o öz ibtidai instinktiylә – itlәrin vә
toyuqların tәşvişә düşmәsindәn xeyli qabaq duy muşdu;
qasırğa elә qәfil başlamışdı ki, qarma-qarışıqlığın içindә
ona ad tapmağa da macalları olma mışdı. Başlarını itirmiş
zabitlәr qorxu içindә: “Bu hәr şeyin sonudur, mәnim
generalım! Ölkә yerlә yeksan olur!” – deyirdilәr. O әmr
verdi ki, bütün qapı vә pәn cәrәlәri bәrk-bәrk bağlasınlar,
keşikçilәrә buyurdu ki, özlәrini dәhlizlәrdә oturduqları
yerdә qayışla sarısınlar, tapşırdı ki, inәklәri vә toyuqları
birinci mәrtәbәdәki otaqlara salıb orada saxlasınlar, bütün
әşyaları olduğu yerlәrinә mismarlasınlar vә… de Armas
118 meydanından başlamış әn ucqar guşәsinәdәk qorxu
içindә susmuş bu әlәm sәltәnәti qasırğanın vahimәli
çöhrәsi önündә lövbәr salmış gәmiyә çevrildi... Belә әmr