Page 18 - orfoqrafiya_lugeti
P. 18

etmək olmazdı. Və heç də təsadüfi deyil ki, ana dilindəki sözün mənası
               və ya mənaları bir çox hallarda yabançı, xüsusilə daha çox ümumbəşəri
               səciyyə  daşıyan  beynəlxalq  dillərə  tərcümədə  dəqiqləşdirilir.  Dünya
               dilləri üçün ümumi olan terminologiyaya gəldikdə isə bu, bəşər (insan)
               dilinin  ayrı-ayrı  dillərin  leksikonuna  münasibətdə  öz  linqvistik
               hegemoniyasını vaxtaşırı olaraq nümayiş etdirməsidir. Odur ki, istənilən
               müasir dilin, o cümlədən Azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətini (hər
               şeydən əvvəl ona görə ki, bu, dilin lüğət tərkibini heç bir çeşidləməyə,
               təsnifata  ehtiyac  duyma dan  təqdim  edən  ən  demokratik  lüğət  tipidir;
               yetər ki, burada verilən vahidlər – dil işarələri, birincisi, söz anlayışına
               uyğun  gəlsin,  ikincisi  isə,  orfoqrafiya  qayda  larına  müvafiq  yazılsın)
               beynəlxalq terminologiyanın getdikcə artan nüfuzundan kənarda təsəvvür
               etmək mümkün deyil.
                   Tipoloji  baxımdan  aqlütinativ  (iltisaqi),  genetik  baxımdan  türk
            AZƏRBAYCAN DİLİNİN ORFOQRAFİYA LÜĞƏTİ
               dillərinin nümayəndəsi olan Azərbaycan dilinin leksikonunda, təbii ki,
               türk  mənşəli  sözlər  mühüm  yer  tutmaqla  türk  aqlütinasiyasının  həm
               fonetik, həm də qrammatik əlamətlərini ümumi leksik-semantik sistemə
               diktə edir. Bununla belə, müxtəlif dövrlərdə Azərbaycan dilinə, demək
               olar ki, kütləvi şəkildə daxil olmuş ərəb, fars, eləcə də Qərb (Avropa)
               mənşəli sözlər öz flektiv tipologiyasını bu və ya digər dərəcədə (əsasən,
               söz yaradıcılığında) hiss etdirir.
                   Akademik Ağamusa Axundov “söz nədir” sualına belə cavab verir:
                   “Söz, hər şeydən əvvəl, müəyyən bir səs kompleksindən ibarətdir,
               başqa  sözlə,  o,  müəyyən  fonetik  tərkibə  malikdir.  Əslində,  müəyyən
               fonetik tərkibə malik olmayan söz yoxdur.
                   İkincisi,  sözün  müəyyən  bir  mənası  vardır.  Sözün  mənası  geniş
               anlayış olub, məfhumları, emosional vəziyyətləri və s. əhatə edir.
                   Nəhayət, üçüncüsü, sözün mənasının müəyyən mənbəyi mövcuddur.
               Belə ki, məna yalnız müəyyən bir predmet, hadisə, hərəkət, emosional
               vəziyyət əsasında yarana bilər”.
                   Azərbaycan dilçiliyinin korifeyinin (və müstəqil Azərbaycan Respublika-
               sının  Konstitusiya  layihəsini  hazırlayan  işçi  qrupunun  üzvünün)  sözə
               verdiyi bu tərif Azərbaycan dilinin yeni orfoqrafiya lüğəti hazırlanarkən
               elmi-nəzəri əsas olaraq qəbul edilmişdir.
                   Sözə  əlahiddə  tərif  verilməsi  hər  nə  qədər  vacib  olsa  da,  nəzərə
               almaq lazımdır ki, söz, ilk növbədə, leksik-semantik sistemdə mövcuddur.
               Belə ki, dildəki sözləri hər hansı kəmiyyətdə, hər hansı məqsədlə və təbii
               ki, sistematik şəkildə siyahıya alarkən onların məzmun, forma və funksiya

                 18
   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23