Page 93 - XX yuzilin Norvec hekay?si_Layout 1

Yuxan Borgen

Əzik

arianna qonaq otağında masanın altında oturub.
MAltı yaşlı qızın dik burnu, kürən, qıvrım saçları var.
Masanın üstünə salınmış süfrənin saçaqları aşağı elə sal lanıb
ki, masanın altında oturub otaqda danışılanlara qulaq asa-asa,
rahatca iplərini çıxarmaq olar.
Atasıyla anası Mariannanı görmürlər, süfrə onu gizlədir. Bu
gün onlar nəsə çox gərgindirlər. Gah otururlar, gah da otaqda
var-gəl edir, elə hey danışır, danışırlar. Marianna valideyn -
lərinin ayaqlarını görür, o ayaqlar gah bir yerdə dayanır, gah
otaqda gəzişirlər. Və təbii ki, qızcığaz valideynlərinin hər
sözünü eşidir; istəsə də, istəməsə də. O isə bunu istəyir. Qız
masanın altına qəsdən, danışılanları dinləmək üçün girmirdi,
yox, sadəcə olaraq, orada oturmaq xoşuna gəlirdi. Gizlənmək
Mariannaya zövq verir. O, dəfələrlə belə eləyib və valideyn -
lərinə qulaq asıb. Amma onları nadir hallarda belə gərgin
görmək olar. Əgər mümkün olsaydı, Marianna iki cüt ayağın
mətbəxdən bura gəlməsindən dərhal sonra qonaq otağından
sivişib çıxardı. Valideynləri, xüsusən də atası elə qışqırır ki, 93
qulaqları batır. Amma daha gecdi, masanın altından çıxa
bilməz. Onların qonaq otağındakı danışığına qulaq asdıqca,
mavi gözlərini daha geniş açır. İndi əlləri ilə süfrənin saçaq l a -
rını dartışdırmır, barmaqlarını həyəcanla sıxıb-açır, sıxır, yenə
açır. Əlbəttə, siçan kimi ciyildəyib “Yox, bu, oyun deyil” demək
olar. Balaca olanda həmişə belə eləyərdi. İndi isə Mariannanın
altı yaşı var və siçan kimi ciyildəmək lazım olmadığını o özü də
başa düşürdü. Xoş açılan səhərlər var, bəd açılanı var. Altıillik
uzun ömründə Marianna bunu dərindən mənimsəmişdi.
Əvvəlcə anası danışır. Sonra atası. Yenə də anası. Yenə də
atası. Sonra isə ya ikisi də birdən danışır, ya da birdən susurlar.
Onda Marianna ürəyinin necə döyündüyünü eşidir. Valideyn -
ləri nə qədər çox danışırlarsa, onun ürəyi də daha bərk və
daha tez-tez döyünür. Onların bu səsi eşitməməsi, həqiqətən,