Page 89 - XX yuzilin Norvec hekay?si_Layout 1

Yun Gever

buzlaqların qarşısından keçib düz Makkenza burnuna tərəf,
yəni dünən ayı ilə qarşılaşdığı və onu yaraladığı yerə aparırdı.
Qəribədir! Yəqin, bu, elə həmin ayıdır. Deməli, on kilo -
metrlərlə yol gedib, sonra böyük dövrə vurub və əvvəlki
nöqtəyə qayıdıb. Ehtimal etmək olardı ki, ayı güllə yarası aldığı
yerdən uzaq duracaq və şərqə, dənizə tərəf gedib haradasa
gizlənəcək. Ancaq görünür, bu ayı öz həmtaylarından qeyri-
adiliyi ilə fərqlənir. Yaralı ayının, necə deyərlər, hadisə yerinə,
lənətə gəlmiş Makkenza burnunun yaxınlığına qayıtmasına nə
ad vermək olar?
Haldor gördüklərinə məəttəl qalıb qan izi ilə buruna tərəf
yollandı. Sıldırım qayalı sahili diqqətlə nəzərdən keçirdi, ayıdan
əsər-əlamət yox idi.
Xizəyi burada qoyub aramla irəliləməyə başladı. Tüfəngi
çiynindən çıxarıb əlində hazır tutmuşdu ki, qəfildən basqına
məruz qalsa, qoruna bilsin. Deyəsən, məhz indi bu tapma -
canın cavabını tapmışdı. Cavab isə onu qorxudurdu. Qanlı
ləpirlərin saldığı iz birbaş körfəzin sahilinə – buz divarlara
aparırdı.
Körfəzin sahilindəki buz divarlar nə deməkdir? Külək,
sualtı axın buzları sahilə qovur, buz parçaları bir-birinə toxunub
okean dalğaları kimi şahə qalxır, elə bu vəziyyətdə də donub- 89
qalır. Güclü külək iri buz parçalarını qalayaraq bir neçə metr
hündürlüyündə buz divar hörür. Bu, möhkəm, keçilməz qala
divarlarını xatırladır.
Haldor ayını buz təpəciyinin altında tapdı. Büzüşüb sanki
yuxuya getmişdi. Ancaq yatmamışdı. Qanına qəltan olmuşdu.
Ayı ölmüşdü.
– İlahi, özün kömək ol! – Haldor dilləndi. – İndi başa
düşdüm. Anladım ki, niyə üstümə gəlirdin. Yenidən bura
qayıtmağının da səbəbi mənə agah oldu. Ay yazıq!
Donub ölmüş heyvanın qucağında körpə balası vardı, Hal-
dora baxıb qorxa-qorxa fınxırırdı.
– Sən bir bu balaca şeytana bax! – Haldor nəvazişlə dillə -
nib körpə ayı balasını sakitləşdirdi. – Zavallı körpə, çox təəssüf