Page 55 - XX yuzilin Norvec hekay?si_Layout 1

Tarey Vesos

Siqridin sifətinin birdən-birə necə dəyişdiyini görüb günahkar-
günahkar donub-qaldı.
Qız hönkürtüylə özünü yerə yıxıb sifətini otların arasında
gizlətdi.
Xalvorla Onunn heykəl kimi donub-qalan Knutun üstünə
atılıb onu yumruqlamağa başladılar. Cınqırları da çıxmırdı.
Danışan ancaq əlləriydi. Elə ən pisi də bu idi. Knut qorxdu ki,
bəs indicə onu öldürəcəklər. Var səsiylə bağırdı.
Bu səs Siqridi də kiritdi, qız qorxa-qorxa başını qaldırdı.
Azca o tərəfdə elə bil qəflətən yerin dibindən peyda olan
bir kişi dayanmışdı.
Onların arxasındakı meşədən kobud, qocalmış bir səs
gəldi. Bu səs eynən pas atmış cəftə kimi cırıltılıydı:
– Nə səs-küy salmısız? Orda nə olub?
Səksəndilər.
Oy!
Qoca kişi.
Ona nə lazımdı?
Belini dikəldib əyri ayaqları üstə dayanan qocanın əlində
çubuq var idi. Görkəmi yaman zəhmliydi. O, bir-bir uşaqları
gözdən keçirib, nəhayət, baxışlarını Siqridin bulaşıq sifətində
saxladı. Qız donunun ətəyi ilə sifətini sildi. O, yenə əvvəlki kimi 55
nur saçdı. Oğlanlar bayaqdan bir-birlərini qonaq etdikləri
yumruqların təsirindən hələ də ayılmamışdılar. Hamı qocaya
baxırdı.
O, heç vaxt onların sahələrində işləməmişdi, onlara nəsə
bir yaxınlığı yoxuydu, eləcə qonşuydu, vəssalam. Amma indi
qəflətən qarşılarında hakim qiyafəsində peyda olmuşdu. Elə
onları əsəbiləşdirən də bu idi, həm də özlərini, doğrudan da,
təqsirkar sayırdılar.
– Heç nə olmayıb, – Onunn mızıldandı.
Araya bir anlıq sükut çökdü. Oğlanlar qocanı heyrətlən -
dirmək istədilər. Bir-birlərinə baxdılar və Xalvor ərklə dedi:
– Biz sığını axtarırıq.
– Bilirik, o, burdadı! – Knut ən məhrəm sirlərini bir andaca
faş elədi.