Page 53 - XX yuzilin Norvec hekay?si_Layout 1

Tarey Vesos

Hərdən də deyərdim, bu boş torpağı belləmək lazımdı,
haydı, uşaqlar, qollarınızı çırmayın.
Elə həmin yay təzə əkinlik peyda olardı.
Qoca indiki cavanların hər şeyə laqeydliyini, tənbəlliyini
yadına salıb kədərləndi və öz-özünə mızıldandı:
– Əgər mən qolumu çırmalamasaydım, bu xam torpaqlar
indiyəcən əkilməzdi.
Sözlərinin çəkisini artırmaq üçün ağacın gövdəsinə bir
təpik də vurdu.
Amma nahaq yerə, zərbədən dizləri əsdi. Bir anlıq. Elə bil
əsməcə ayağına toxunub keçdi.
Düşündü ki, o bilən kimi deyil.
Yox, yox! – yenə fikrə getdi. – Sözlərimi geri alıram, –
indicə dediklərindən tez-tələsik imtina etdi. – Əslində, mən
belə düşünmürəm, sadəcə biz qocaları razı salmaq çətin
məsələdi.
Elə bu vaxt qocanın arxasında, payızın bəzədiyi meşədə
dörd uşaq peyda oldu.
Bazar günüydü və onlar nəsə maraqlı bir şey görmək, ya
eşitmək ümidiylə meşədə veyillənirdilər. Bu darıxdırıcı, uzun
gündə başlarını qatmağa yer gəzirdilər. Dörd nəfərdən üçü
oğlan uşağı idi, qoz ağacından qırdıqları budaqlardan düzəlt - 53
dikləri çubuqlarla göbələkləri, qarşılarına çıxan hər şeyi vurub
əzə-əzə gedirdilər. Oğlanlar – Onunn, Xalvor və Knut özlərini
qıza – Siqridə göstərmək üçün göbələklərin başına min oyun
açırdılar. Dəyib vaxtını ötürmüş göbələklərin kəskin qoxusu
aləmi bürümüşdü, başının papağı payız yağışı üçün hazır
nəlbəki idi.
– Bir bax, – deyə oğlanlar göbələkləri incidə-incidə özlə -
rini elə aparırdılar ki, guya Siqridə məhəl belə qoymurlar.
Amma Siqrid çox gözəl bilirdi ki, bir an da onların fikrindən
çıxmır, yəqin, yanaqlarının allanmağına da səbəb bu idi.
Siqrid bura qonaq gəlmişdi. Amma oğlanlar yerliydilər, bu-
rada hər şeyə öyrəncəliydilər. Ətrafda yeni olan təkcə Siqrid
idi. Oğlanlar qıza meşəni göstərmək istəyirdilər.