Page 46 - XX yuzilin Norvec hekay?si_Layout 1

XX əsrin Norveç hekayələri

Susuram.
Çarx hələ də öz işindəydi. Elə hey fırlanırdı. Ondan
yayınmaq üçün Nils düşüncələrinin istiqamətini dəyişmək
istədi. Bu dəfə gözü qarşısında birazdan görəcəyi mənzərə
canlandı. Qızların bədənləri, başqa görüntülər bir-birini əvəz
eləyirdi. Hələ sonacan dərk eləyə bilmədiyi bu mənzərə onu
həm qorxudurdu, həm də özünə çəkirdi. Amma bu gecə
altında qaldığı çarx hər şeyi külə döndərirdi. Və bundan xilas
yox idi. Gözü qarşısında alov qalxdı: bax!
Evlərini dörd bir tərəfdən dövrəyə alan qırmızımtıl-
qəhvəyi torpaqlar od içində idi. Günəş odu yerə yağdırırdı və
atası o günəşin şüaları altında bu torpağı qazırdı. O ölməmişdi,
çünki əbədi idi.
Görürsən?..
Görürəm. İtaətlə cavab verdi.
Səhər çölə çıxanda avtobus artıq dayanacaqda dayan -
mışdı. Tabut da yük yerindəydi. Yan-yörədə maşını yola salan
sürücülər gəzişirdi. Bu yolayrıcı özündə xeyli yolu birləşdirirdi.
Ona görə də burada adam, avtobus əlindən tərpənmək
mümkün deyildi. Adamlar ona fikir verməsələr də, Nils onların
xeyirxahlığının bir də şahidi oldu. Dünən axşam düşürdükləri
46 kimi, ağır tabutu qaldırıb təzədən avtobusa qoymuşdular.
Nilsin deməyə sözü yox idi. Bu gün o, tamam süstləşmişdi.
Adamlarla birgə yük yerinə qalxdı. Avtobus ağzınacan
doluydu, arxada Nilsdən savayı, beş adam oturdu. Onlar
səssizcə qalxıb yerlərini tutdular. Birinin də üzü gülmürdü.
Söhbət edən yox idi, təkcə hərdən-hərdən öskürür, bir-iki
cümləylə bir-birlərindən nəsə soruşurdular.
Nils oturub baxışlarını yerə dikmişdi. Doğrudanmı cəmi bir
gecədə hər şey bu qədər dəyişmişdi? Bəlkə, elə səbəb ancaq
özündəydi? Bu gün tabutdan da ölüm havası vururdu, adamın
tükü ürpəşirdi. Nils özünü yiyəsiz it kimi hiss elədi. Daha ona
hörmətini nümayiş etdirən də yox idi.
Gözünü yerdən çəkəndə də adamlara yox, açıq qapıya
baxdı. Gördükləri elə dünənkiləriydi: boyaboy uzanan zəmi -