Page 44 - XX yuzilin Norvec hekay?si_Layout 1

XX əsrin Norveç hekayələri

İndi mən də işlə o qədər yüklənəcəm ki, baş qaşımağa da
vaxtım olmayacaq. Nils fikrə getmişdi.
Avtobus təzədən dayandı. Bu dəfə bazar meydanında. Av-
tobusun yanından ləng yerişli, biganə baxışlı adamlar
keçirdilər. İçəridə uzun tabutu, onun keşikçisini görəndə
sözlərini yarımçıq saxlayıb susurdular. Hörmətlərini ifadə
edirdilər. Və bu, Nilsin canına yağ kimi yayılırdı.
Ötüb geridə qoyduğu hər kənddən güc alırdı. Elə bil yol
gedə-gedə canı cücərib yetişirdi. Bir kənddən o birinə
çatanacan gözünü tabutdan çəkmirdi. İndi o daha bu tabutdan
səhərki kimi qorxmurdu. Nils bir şeyi yəqin eləmişdi: ağlamağa
vaxtı olmayacaq. Bəlkə, o, elə hər şeyin öhdəsindən gələ
biləcəkdi. Qəflətən özünü inadkar bir ağac qələmi kimi gördü.
Bu qələm torpaqda özünə əməlli-başlı yer eləmişdi. Bun dan
sonra sınıq-salxaq, çirk içində olan bu avtobus onun
məbədidir. Onu uşaqlıqdan böyüklüyə adladan məbəd. Bu
şüşələr ona ən dəbdəbəli sarayların pəncərələrini xatırla -
dacaq.
Evə!
Qarşıya çıxan kənddə də iş qaynayırdı. Atlar. Buğda tor -
baları. Güc son həddədi. Avtobusun yanından, zəmi tərəfdən
44 atlar ləngər vura-vura keçirlər. Öz həyətindən gözünü çək -
məyən bir kişi arabada oturub. Axşam düşür.
Bütün bunlar hamısı Nilsdə bir həyəcan yaradır. Xeyr, onu
qorxutmur. Axı indi onu heç keşiyini çəkdiyi tabut da qorxut-
mur. Avtobus kəndləri bir-bir arxada qoyur. Deməli, indi içində
atasının meyiti olan tabut da kənd-kənd yol gəlir və arxasınca
ancaq xoş izlər saxlayır.
Belə dayanacaqlardan birində Nils çay tərəfdən hay-küy,
balta səsi eşitdi. Atası da belə işləyirdi. O, güclü və iradəli adam
idi. Onun yerini tutana çox çətin olacaq. Buna şübhə olmasın.
Avtobus son dayanacağa yetişdi. Burada, yolayrıcında Nils
istiqaməti dəyişməliydi. Səhər ona lazım olan tərəfə başqa av-
tobus gedəcəkdi.
Nils düşdü. Sifəti hələ də yanırdı. Bikar sürücülər, az qala,
qaça-qaça tabutu avtobusdan çıxarıb, boş qaraja apardılar.