Page 166 - XX yuzilin Norvec hekay?si_Layout 1
P. 166

XX əsrin Norveç hekayələri

               aparırdı. Axşamlar yorğun-arğın halda evə qayıdanda isə məc -
               bur idi ki, həm özünə yemək hazırlasın, həm də arvadının qay -
               ğısına qalsın. Axı yazıq Kersti-Mayya yerindən tərpənə bilmirdi.
                   Varlı ağası ona öz narazılığını bildirirdi, ya yox – bu barədə
               bir söz deyə bilmərik, amma məlum məsələdir ki, çoban
               günün yarısını sürünü başlı-başına buraxırsa, deməli,
               canavarların kefidir. Tezliklə Pederfredrik öz işiylə vidalaşmalı
               oldu. Bəs indi necə yaşasınlar, axı hər ikisini acından ölmək
               təhlükəsi gözləyirdi.
                   Başını dolandıra bilməyən başqaları kimi, onların da yalnız
               bir çıxış yolu qalırdı – kəndləri gəzib dilənmək. Pederfredriklə
               Kersti-Mayya da tezliklə bu yola düşdü. Arvadı qazmada
               təkbaşına qoymaqdan söhbət gedə bilməzdi. Pederfredrik
               kirşə düzəldib hara gedirdisə, Kersti-Mayyanı da özüylə
               aparırdı. Arvadını arabada gəzdirən ər – bu hal dilənçilər
               arasında təzə şey olduğundan, üz tutduğu həyətlərdə kəndlilər
               Pederfredriki heç vaxt əliboş yola salmırdılar. Reynfellet
               ətrafındakı üç-dörd malikanədə kəndlilər maral saxlayır,
               torpağı əkib-becərir, hətta demək olar ki, firavan yaşayırdılar.
               Burada Pederfredriki də, Kersti-Mayyanı da yaxşı tanıyırdılar
               və onlara bir-iki tikəni həvəslə verirdilər.
         166       Amma tək bu malikanələri gəzmək olmazdı axı, aşağıya,
               dərəyə də düşmək lazım gəlirdi. Pederfredrik arvadını kirşəyə
               otuzdurub dağdan aşır, şimal tərəfdəki ucqar Marken kəndinə
               gedirdi. Burada da varlı kəndli malikanələri vardı, belə ki,
               dilənçi çuvalının dolması uzun çəkmirdi. Birinci dəfə hətta o
               qədər çox vermişdilər ki, Pederfredrik hamısını apara bilmədi,
               əvvəlcə arvadını dağdan adlatdı, azuqənin dalınca bundan
               sonra qayıtdı. Artıq gecə düşmüşdü, Pederfredrik ay işığında
               yol getməli oldu. Sutka ərzində dörd dəfə gedib-gəldi, axırda
               tamam heydən düşdü.
                   Kəndə dəfələrlə gələsi oldular, hər dəfə də eyni şey baş
               verirdi. Pederfredrik əvvəl arvadı evə aparır, sonra çuvalı
               götürüb azuqənin dalınca qayıdırdı. Çuvalda un da vardı, ət də –
               evdə belə şeylərin olması isə əsl bayramdır!
   161   162   163   164   165   166   167   168   169   170   171