Page 112 - XX yuzilin Norvec hekay?si_Layout 1
P. 112

XX əsrin Norveç hekayələri

               verir, başa düşürlər ki, əbədiyyən belə davam edə bilməz. Bəs
               sonra nə olacaq? Bunun sonu nəylə bitəcək? Lənət şeytana,
               özün görürsən də eqoizm necə dəhşətli dərəcədə çiçəklənib.
               Cəmi-cümlətanı onca il əvvəl buna inanmazdın. İnsanlar doğ -
               maca ata-analarını, vətənlərini qazanc üçün satmağa hazırdı.
               Tamahkar əllər hər tərəfə uzanıb. Hamı rüşvət istəyir, bəxş iş -
               dən tutmuş valyutaya, pərdəarxası siyasi maxinasiya ların
               qazandırdığı mənfəətə qədər. Yeri gəlmişkən, anam necədi?
                   Elə bil qardaşının kürəyindən yumruqla vurdular, çeçədi,
               sonra nəfəsini dərdi, öskürdü, hayxırdı, nəhayət, cavab verdi:
                   – Yaxşıdı. Yəni əgər ailədə qadınlar arasındakı çəkişmələri
               saymasaq, yaxşıdı. İki qoca üçün böyük evi saxlamaq elə də
               asan iş deyil. Daha qənaətlə yaşamaq da olardı. Amma yəqin
               ki, səninçün bu, o qədər də maraqlı deyil... Səni əmin eləyirəm
               ki, gələn il tozsoran satışını iki dəfə artıracaqsan. Sanballı bir
               mükafat alacaqsan və onda bu işi ata bilərsən, arzularını
               gerçəkləşdirməyə başlayarsan. Əlbəttə, əgər bir az pul yığa
               bilsəz... Atamla anamın baxıma ehtiyacı var. Maqdadan isə iki
               evin yükünü çəkməsini tələb eləmək olmaz. Özü də o boyda
               evlər, üstəlik, əldən düşmüş yaşlılar...
                   – Əldən düşmüş? – Paul gülərək onun sözünü kəsdi, –
         112   şəhə rin mərkəzində o boyda otaqlarda, özü də əldən düşmüş?
               Əlbəttə, bu, heç də Maqdanın istədiyi şey deyildi. Divar boyu
               pəncərəsi olan ev, şəhər mənzərəli terras, divar sobası, qara
               üzüm talvarı, uzun müştüklü siqar, dar cins.
                   – Sənə dedim axı, öz yarına fikir ver! – Ule onu dayandırdı
               və gözləri parladı. – Maqdanı rahat burax. O, ən azı öz işini
               görür və bizi bir çox zəhmətdən, qayğıdan xilas edir, hələ
               xərcləri demirəm!
                   Paul heyrətlə ağzını açdı. Nəhayət, diqqətlə qardaşının
               üzü nə baxıb dedi:
                   – Aman Allahım, adətən, sənin arvadına olan hücumla -
               rıma gülümsəyirsən. Niyə üzün buz kimidi? Gözlərin qəzəblə
               ba xır? Ule, əzizim, nə olub sənə? Nəsə başqa cürsən. Belə elə -
               mə. Ölümünü gözləyən pişik kimisən. Nə isə olub? Tökül
               görək.
   107   108   109   110   111   112   113   114   115   116   117