Page 429 - U.S.Moem "Seçilmiş əsərləri"
P. 429
Seçilmiş əsərləri
Rouz. Kişi vurulanda olsa-olsa ay işığında sonetlər
yazmaq iqtidarındadı. Amma qadın vurulanda, hər hal-
da, ona nahar da hazırlayır, corabını da yamayır.
Cerald. Belə çıxır ki, söhbətə nöqtəni həmişə sən
qoymalısan. (Rouz başını qaldırır və Cerald onun dodaqlarını
öpür.)
Rouz. Sən gün-gündən daha çox xoşuma gəlirsən.
Cerald. Hər halda, bu, məni sakitləşdirir.
Rouz. Amma, çətin ki, kimsə səni dilli-dilavər saya.
Cerald. Məgər bir-birlərinə aşiq olanların bağın
skamyasında saatlarla dinib-danışmadan oturub qaldıq-
larını görməmisən?
Rouz. Nə olsun?
Cerald. Əvvəllər elə bilirdim, onlar dəhşətli dərəcə-
də darıxırlar. İndi başa düşürəm ki, onlar ən xoşbəxt
insanlardı.
Rouz. Sən, əlbəttə, mənim itaətkar əsgərim, mən də
sənin şəfqət bacınam.
Cerald. Bilirsən, mən Dublindəki “Triniti” kollecin-
də təhsil alanda...
Rouz (Sözünü kəsərək). Sən məgər orada oxumusan?
Elə bilirdim, Oksfordu qurtarmısan.
Cerald. Yox. Nədi ki?
Rouz. Elə bir şey deyil, sadəcə, mənim bütün qo-
humlarım Maqdalina kollecində, Kembricdə oxuyublar.
Cerald. Sonra.
Rouz. Mən də qərara almışam ki, əgər oğlum olsa,
o da orada oxuyacaq.
(Admiral diksinib dəsmalı üzündən atır. O birilər onu
sezmirlər. O, maraqla söhbətə qulaq asır. Az sonra ledi Frede-
rik də içəri keçib üzündə təbəssüm onların söhbətini dinləyir.)
Cerald. Əzizim, bilirsən ki, sənə qarşı getməyi xoş-
lamıram, amma mən çoxdan qərar qəbul eləmişəm ki,
oğlum özüm kimi Dublində təhsil alacaq.
Rouz. Gərək məni bağışlayasan, Cerald, amma uşaq
centlmenə layiq təhsil almalıdır.
429
Rouz. Kişi vurulanda olsa-olsa ay işığında sonetlər
yazmaq iqtidarındadı. Amma qadın vurulanda, hər hal-
da, ona nahar da hazırlayır, corabını da yamayır.
Cerald. Belə çıxır ki, söhbətə nöqtəni həmişə sən
qoymalısan. (Rouz başını qaldırır və Cerald onun dodaqlarını
öpür.)
Rouz. Sən gün-gündən daha çox xoşuma gəlirsən.
Cerald. Hər halda, bu, məni sakitləşdirir.
Rouz. Amma, çətin ki, kimsə səni dilli-dilavər saya.
Cerald. Məgər bir-birlərinə aşiq olanların bağın
skamyasında saatlarla dinib-danışmadan oturub qaldıq-
larını görməmisən?
Rouz. Nə olsun?
Cerald. Əvvəllər elə bilirdim, onlar dəhşətli dərəcə-
də darıxırlar. İndi başa düşürəm ki, onlar ən xoşbəxt
insanlardı.
Rouz. Sən, əlbəttə, mənim itaətkar əsgərim, mən də
sənin şəfqət bacınam.
Cerald. Bilirsən, mən Dublindəki “Triniti” kollecin-
də təhsil alanda...
Rouz (Sözünü kəsərək). Sən məgər orada oxumusan?
Elə bilirdim, Oksfordu qurtarmısan.
Cerald. Yox. Nədi ki?
Rouz. Elə bir şey deyil, sadəcə, mənim bütün qo-
humlarım Maqdalina kollecində, Kembricdə oxuyublar.
Cerald. Sonra.
Rouz. Mən də qərara almışam ki, əgər oğlum olsa,
o da orada oxuyacaq.
(Admiral diksinib dəsmalı üzündən atır. O birilər onu
sezmirlər. O, maraqla söhbətə qulaq asır. Az sonra ledi Frede-
rik də içəri keçib üzündə təbəssüm onların söhbətini dinləyir.)
Cerald. Əzizim, bilirsən ki, sənə qarşı getməyi xoş-
lamıram, amma mən çoxdan qərar qəbul eləmişəm ki,
oğlum özüm kimi Dublində təhsil alacaq.
Rouz. Gərək məni bağışlayasan, Cerald, amma uşaq
centlmenə layiq təhsil almalıdır.
429