Page 96 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 96
cazibәdar, qarabuğdayı vә adamı ovsunlayan gözlәr...
Sәhv elәmirәm? Əgәr mәnim tәrәfimdәn әdәbsizlik kimi
qәbul etmәsәydiniz, Sizin bu yaxınlarda vә mümkünsә,
studiyada çәkilmәyәn fotoşәklinizi almağıma şad olar-
dım. Studiyada çәkilmiş şәkillәrdәki sünilikdәn, qon-
darma tәbәssümdәn, retuşdan zәhlәm gedir... Mәn hәr
şeydә gözlәnilmәzliyi, sәmimiliyi vә ekspromtu xoşlayı-
ram. Fotostudiyada olduğum tәk-tük hallarda, diş
hәkiminә gedirmiş kimi, hәmişә bir sıxıntı, qorxu hiss
elәmişәm. Tәk elә hazırlaşmağın özü nәyә desәn dәyәr:
“Çәnәnizi yuxarı qaldırın, gözünüzü kameraya dikin,
әllәrinizi dizinizә qoyun, tәrpәnmәyin...” Dәhşәtdi!
Budur, kameranın obyektivi Sizi artıq nişan alır. Hәqi-
qәtәn dözülmәzdi! Düz sözümdü, üstümә fotoaparat-
dansa, tapançanın tuşlanmasını üstün tuturam.
Fotoşәkil vasitәsiylә özünü әbәdilәşdirmәk mәni
heç çәkmir. Keçmişdә bizim kәnd adamları ildә iki-üç
96 dәfә, qrip olanda, gedib şәkil çәkdirirdilәr. Mәn bu adәti
hәlә dә anlaya bilmәmişәm. Aydındı ki, xәstәlikdәn
sonra şәkildә hamı üzgün, sozalmış, baxışları ölgün hal-
da çıxırdı. Güman ki, sonra güzgüyә baxıb özlәrini şәk-
liylә müqayisә elәmәk istәyirmişlәr: “İndi daha yaxşı
görünürәm; yәqin, ölüm mәndәn yan keçdi”. Hәr halda,
çox qәribә adәtdi, indi bu adәti hәtta qocaların arasında
da tapa bilmәzsәn. Bugünkü gәnclәrdәn isә danışmağa
dәymәz, onlar tamam başqa dünyanın adamlarıdı.
İnana bilmirәm ki, Sizin – tәsәvvürümdәki Sizin –
on yaşlı nәvәsi var; mәn böyüyü nәzәrdә tuturam.
Doğrudu, Siz tez әrә getmisiniz, elә qızınız da, ancaq hәr
halda... Yeri gәlmişkәn, qızınızla, kürәkәninizlә, iki nә-
vәniz vә subay oğlunuzla bir yerdә yaşadığınızdan, ün-
siyyәt qurmaq imkanlarınız genişdi, hansı ki, mәn
bundan mәhrumam vә televiziyaya qarşı etinasızlığını-
zı başa düşürәm. Ona nә ehtiyacınız var ki? Mәnә gәl-
dikdә isә, başqa mәsәlә. Bugünkü hәyat tәcrübәmdәn
Sәhv elәmirәm? Əgәr mәnim tәrәfimdәn әdәbsizlik kimi
qәbul etmәsәydiniz, Sizin bu yaxınlarda vә mümkünsә,
studiyada çәkilmәyәn fotoşәklinizi almağıma şad olar-
dım. Studiyada çәkilmiş şәkillәrdәki sünilikdәn, qon-
darma tәbәssümdәn, retuşdan zәhlәm gedir... Mәn hәr
şeydә gözlәnilmәzliyi, sәmimiliyi vә ekspromtu xoşlayı-
ram. Fotostudiyada olduğum tәk-tük hallarda, diş
hәkiminә gedirmiş kimi, hәmişә bir sıxıntı, qorxu hiss
elәmişәm. Tәk elә hazırlaşmağın özü nәyә desәn dәyәr:
“Çәnәnizi yuxarı qaldırın, gözünüzü kameraya dikin,
әllәrinizi dizinizә qoyun, tәrpәnmәyin...” Dәhşәtdi!
Budur, kameranın obyektivi Sizi artıq nişan alır. Hәqi-
qәtәn dözülmәzdi! Düz sözümdü, üstümә fotoaparat-
dansa, tapançanın tuşlanmasını üstün tuturam.
Fotoşәkil vasitәsiylә özünü әbәdilәşdirmәk mәni
heç çәkmir. Keçmişdә bizim kәnd adamları ildә iki-üç
96 dәfә, qrip olanda, gedib şәkil çәkdirirdilәr. Mәn bu adәti
hәlә dә anlaya bilmәmişәm. Aydındı ki, xәstәlikdәn
sonra şәkildә hamı üzgün, sozalmış, baxışları ölgün hal-
da çıxırdı. Güman ki, sonra güzgüyә baxıb özlәrini şәk-
liylә müqayisә elәmәk istәyirmişlәr: “İndi daha yaxşı
görünürәm; yәqin, ölüm mәndәn yan keçdi”. Hәr halda,
çox qәribә adәtdi, indi bu adәti hәtta qocaların arasında
da tapa bilmәzsәn. Bugünkü gәnclәrdәn isә danışmağa
dәymәz, onlar tamam başqa dünyanın adamlarıdı.
İnana bilmirәm ki, Sizin – tәsәvvürümdәki Sizin –
on yaşlı nәvәsi var; mәn böyüyü nәzәrdә tuturam.
Doğrudu, Siz tez әrә getmisiniz, elә qızınız da, ancaq hәr
halda... Yeri gәlmişkәn, qızınızla, kürәkәninizlә, iki nә-
vәniz vә subay oğlunuzla bir yerdә yaşadığınızdan, ün-
siyyәt qurmaq imkanlarınız genişdi, hansı ki, mәn
bundan mәhrumam vә televiziyaya qarşı etinasızlığını-
zı başa düşürәm. Ona nә ehtiyacınız var ki? Mәnә gәl-
dikdә isә, başqa mәsәlә. Bugünkü hәyat tәcrübәmdәn
