Page 377 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"

finə

ma xәndәyinin başlanğıcında qәfil dayandı; ayağının MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
altındakı torpağın altını üçtünә çevirmişdilәr.
377
– İlahi! – әllәrini göyә qaldırıb qışqırdı. – Bu әclaflar
nә hoqqa çıxarıblar!

Üç gәnc onun arxasınca qaçıb yanında dayandı;
ayaqları yumşaq torpağa batdı. Ekskavator yanğından-
qorunma xәndәyini başdan-başa qazmışdı. İki metr dә-
rinliyindә, üç metr enindә çala qaralırdı. Daşlarla, ağac
köklәriylә, qaya parçalarıyla qarışmış torpaq yaxında
bitәn cavan palıd ağaclarını yarıya qәdәr örtmüşdü.
Sanki qәfildәn ağlını itirmış Xeronimo әl-qol ataraq, nәsә
danışa-danışa çalanın içinә atıldı. Tәlәbәlәri dә onun
arxasınca tullandılar, Martiniano isә sәrhәd nişanının
yanında hәrәkәtsiz dayanıb onlara baxırdı. Bir gün әvvәl
üzә çıxardıqları daş tikilinin izi-tozu da qalmamışdı. Xe-
ronimo yaşla dolmuş mavi gözlәrini dağıntıdan ayıra
bilmirdi. Elә bil onun üçün әziz olan bir varlığın dәf-
nindә iştirak elәyirdi.

– İlahi! İlahi! Belә dә vәhşilik olarmı?!
Yanında dayanmış üç gәnc dinmәzcә ona baxırdı.
Kristino әyilib bir ovuc qara torpaq götürdü, diqqәtlә ba-
xıb zorla eşidilәcәk sәslә dedi:
– Onlar burda dünәn işlәyiblәr.
Ancaq Fibula daha onu eşitmirdi. Hirsindәn boğu-
laraq, yanğındanqorunma xәndәyinin әks tәrәfindә,
başında beret, torpaq yığınının üstündә dayanıb siqaret
çәkәn Martinianoya baxırdı. Birdәn Fibula sıçrayıb iki
tullanışla yoxuşu çıxaraq Martinianonun yaxasından ya-
pışıb onu bәrk-bәrk silkәlәdi.
– De görüm, bunu kim elәyib, alçaq! Bu idi sizin
kömәyiniz? Sizin hamınızı, ananızı, atanızı...
Karıxmış Martiniano daldalı gedib yerә domuşdu.
– Axı nә üçün... nә üçün... bunları mәnә deyirsiniz?
Çaladan çıxıb Fibulanın arxasınca qaçan Xeronimo
onun qolundan tutdu.
– Burax! – o qışqırdı. – Nә elәyirsәn? Bu gicbәsәrin
tәqsiri yoxdu.