Page 373 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 373
finə
irәli uzatdı, gözlәrini qıydı, hamını qucaqlayacaqmış MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
kimi, әllәrini yana açdı, ancaq mәqsәdinә çatmadı –
camaatı hәyәcanlandıra bilmәdi. Sütünların altındakı 373
daş skamyada oturan qocalar yenә mürgülәyirdilәr,
uşaqlar dәcәllik elәyir, qızlar gülüşürdülәr. Nә atәşin
çıxış, nә kәndin birinci adamı heç kimin eyninә deyildi.
Ancaq alkald buna fikir vermәyib, hamının zәhlәsini
tökmüş çıxışına davam elәyir, “şuranın vasitәsiylә suve-
ren xalqın sәsinin lap yüksәklәrdә eşidilәcәyini diqqәtә
alaraq”, onun demokratik xüsusiyyәtini cidd-cәhdlә
qeyd edirdi. Ətrafdakı hay-küy get-gedә artırdı: adamlar
öz aralarında danışır, uşaqlar ora-bura qaçışır, qızlar
gülüşürdü, barın yanında dayanan Xeronimo isә onları
sakitliyә çağırmağa cәsarәt elәmәyib, tәrәddüdlә böyür-
başına baxırdı. Ancaq don Eskolastiko “sәbirsizliklә göz-
lәnilәn milyonların kәndә yağacağını”, bu milyonların
ayuntamentonun tәmirinә, meydana daş döşәnmәsinә,
kәndә su çәkilmәsinә imkan verәcәyini deyib, dәfinәdәn
hәrarәtlә danışanda, hamı bir nәfәr kimi acgözlüklә hay-
küy saldı, kilsәnin alçaq hasarının arxasından kimsә
qışqırdı:
– Bәs don Linoya nә çatacaq?
Bu sәs kәsilmәmiş, tağın altından әks-sәda kimi
keçiotaranın xırıltılı sәsi eşidildi:
– Onu sabah ceviz ağacından asacağam, tüpürüm
bu...
Çıxışının kәsilmәsinә öyrәşdiyindәn, don Eskolas-
tiko danışmağa davam etdi, yerli sakinlәrlә arxeoloqlar
arasında razılaşma әldә olunduğunu vurğuladı vә
kәndlilәr “nәinki onların işinә hörmәt elәyirlәr, – dedi, –
hәtta onlarla birlikdә işlәyәcәklәr, odu, Martiniano,
bizim yerlimiz, – alkald hәyәcanlanmış şura üzvünә tә-
rәf döndü, – qalalı tәpәyә qalxıb, onlara kömәk elәyә-
cәk”. Bunun ardınca “bizim әyalәtin muzeyini bәzәyәcәk
vә kәndimizi şöhrәtlәndirәcәk” yeni arxeoloji qa-
zıntılardan danışmağa girişdi, ancaq buna qәdәr al-
kaldın başlarına yağacaq milyonlarla bağlı sözlәrinin
irәli uzatdı, gözlәrini qıydı, hamını qucaqlayacaqmış MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
kimi, әllәrini yana açdı, ancaq mәqsәdinә çatmadı –
camaatı hәyәcanlandıra bilmәdi. Sütünların altındakı 373
daş skamyada oturan qocalar yenә mürgülәyirdilәr,
uşaqlar dәcәllik elәyir, qızlar gülüşürdülәr. Nә atәşin
çıxış, nә kәndin birinci adamı heç kimin eyninә deyildi.
Ancaq alkald buna fikir vermәyib, hamının zәhlәsini
tökmüş çıxışına davam elәyir, “şuranın vasitәsiylә suve-
ren xalqın sәsinin lap yüksәklәrdә eşidilәcәyini diqqәtә
alaraq”, onun demokratik xüsusiyyәtini cidd-cәhdlә
qeyd edirdi. Ətrafdakı hay-küy get-gedә artırdı: adamlar
öz aralarında danışır, uşaqlar ora-bura qaçışır, qızlar
gülüşürdü, barın yanında dayanan Xeronimo isә onları
sakitliyә çağırmağa cәsarәt elәmәyib, tәrәddüdlә böyür-
başına baxırdı. Ancaq don Eskolastiko “sәbirsizliklә göz-
lәnilәn milyonların kәndә yağacağını”, bu milyonların
ayuntamentonun tәmirinә, meydana daş döşәnmәsinә,
kәndә su çәkilmәsinә imkan verәcәyini deyib, dәfinәdәn
hәrarәtlә danışanda, hamı bir nәfәr kimi acgözlüklә hay-
küy saldı, kilsәnin alçaq hasarının arxasından kimsә
qışqırdı:
– Bәs don Linoya nә çatacaq?
Bu sәs kәsilmәmiş, tağın altından әks-sәda kimi
keçiotaranın xırıltılı sәsi eşidildi:
– Onu sabah ceviz ağacından asacağam, tüpürüm
bu...
Çıxışının kәsilmәsinә öyrәşdiyindәn, don Eskolas-
tiko danışmağa davam etdi, yerli sakinlәrlә arxeoloqlar
arasında razılaşma әldә olunduğunu vurğuladı vә
kәndlilәr “nәinki onların işinә hörmәt elәyirlәr, – dedi, –
hәtta onlarla birlikdә işlәyәcәklәr, odu, Martiniano,
bizim yerlimiz, – alkald hәyәcanlanmış şura üzvünә tә-
rәf döndü, – qalalı tәpәyә qalxıb, onlara kömәk elәyә-
cәk”. Bunun ardınca “bizim әyalәtin muzeyini bәzәyәcәk
vә kәndimizi şöhrәtlәndirәcәk” yeni arxeoloji qa-
zıntılardan danışmağa girişdi, ancaq buna qәdәr al-
kaldın başlarına yağacaq milyonlarla bağlı sözlәrinin
