Page 371 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 371
finə
yorğun, biganә, hәtta istehzalı idi. Faktla barışana oxşa- MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
yırdılar, әn azı, qalalı tәpәdә arxeoloqları tәhqir elәyәn-
dәn sonra sakitlәşmişdilәr. Xeronimo qoşquya vә Repey 371
duran yerә baxdı. Repey onu görüb salamlaşırmış kimi,
qoltuqağacını yellәdi.
– Bara gedәk. Biz axı orda görüşmәyә razılaşmışıq, – Xe-
ronimo yerlilәrin hәyasız baxışlarından yayınmağa çalı-
şaraq dedi.
Qızlar onun yanından keçәndә itәlәşә-itәlәşә boy-
lanaraq heç bir sәbәb olmadan hırıldadılar, Kristino ilә
rastlaşanda isә şәffaf muncuq boyunbağısı olan qız bәrk-
dәn dedi: “Ay ana, bunun sifәtinә bax!” – o saat da әliylә
ağzını tutdu, guya bunu demәk istәmәmişdi, birdәn
ağzından çıxmışdı; rәfiqәlәri gülüşdülәr.
Alkald vә ayuntamentonun üzvlәri onları mehri-
banlıqla qarşıladılar. Sәhәr tezdәn olmasına baxmaya-
raq, zalın havası ağırdı: pis çaxır vә tütün qoxuyurdu.
Hamı bir-birinә tәqdim olunandan sonra, Xeronimo don
Eskolastikonun üzünә gülümsәdi:
– Əgәr istәyirsinizsә, başlaya bilәrik, senyor alkald.
Alkaldın özünü aparmasından Xeronimo onun dü-
nәnki dostluq ab-havasını saxlamaq istәdiyini başa düş-
dü. Don Eskolastiko sevincәk idi:
– Gәlin, әvvәlcә bir qәdәh içәk.
Hamı piştaxtanın qarşısında oturdu; velvet kost-
yum geyinmiş, qalstuksuz Martiniano yaşından cavan
görünürdü, özünü sәrbәst aparırdı. Xeronimo ona göz
vurdu:
– Hazırlaşmısan?
– B-b-baxarıq. Mәnә...
İçdilәr. İndi hamını Xeronimo qonaq elәdi. Üçüncü
dәfә içәndә tanqonu müşayiәt etmәk üçün meydanda әl
çaldılar. Raket atıldı. Nәqәratı müşayiәt edәrәk әl çaldı-
lar, qadınlar vә uşaqlar oxuyurdular:
“Artıq dörddü, yelkәnlәri qaldırın!”
Don Eskolastiko xәz gödәkcәsinin cibindәn dәsmal
çıxarıb ağzını sildi.
yorğun, biganә, hәtta istehzalı idi. Faktla barışana oxşa- MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
yırdılar, әn azı, qalalı tәpәdә arxeoloqları tәhqir elәyәn-
dәn sonra sakitlәşmişdilәr. Xeronimo qoşquya vә Repey 371
duran yerә baxdı. Repey onu görüb salamlaşırmış kimi,
qoltuqağacını yellәdi.
– Bara gedәk. Biz axı orda görüşmәyә razılaşmışıq, – Xe-
ronimo yerlilәrin hәyasız baxışlarından yayınmağa çalı-
şaraq dedi.
Qızlar onun yanından keçәndә itәlәşә-itәlәşә boy-
lanaraq heç bir sәbәb olmadan hırıldadılar, Kristino ilә
rastlaşanda isә şәffaf muncuq boyunbağısı olan qız bәrk-
dәn dedi: “Ay ana, bunun sifәtinә bax!” – o saat da әliylә
ağzını tutdu, guya bunu demәk istәmәmişdi, birdәn
ağzından çıxmışdı; rәfiqәlәri gülüşdülәr.
Alkald vә ayuntamentonun üzvlәri onları mehri-
banlıqla qarşıladılar. Sәhәr tezdәn olmasına baxmaya-
raq, zalın havası ağırdı: pis çaxır vә tütün qoxuyurdu.
Hamı bir-birinә tәqdim olunandan sonra, Xeronimo don
Eskolastikonun üzünә gülümsәdi:
– Əgәr istәyirsinizsә, başlaya bilәrik, senyor alkald.
Alkaldın özünü aparmasından Xeronimo onun dü-
nәnki dostluq ab-havasını saxlamaq istәdiyini başa düş-
dü. Don Eskolastiko sevincәk idi:
– Gәlin, әvvәlcә bir qәdәh içәk.
Hamı piştaxtanın qarşısında oturdu; velvet kost-
yum geyinmiş, qalstuksuz Martiniano yaşından cavan
görünürdü, özünü sәrbәst aparırdı. Xeronimo ona göz
vurdu:
– Hazırlaşmısan?
– B-b-baxarıq. Mәnә...
İçdilәr. İndi hamını Xeronimo qonaq elәdi. Üçüncü
dәfә içәndә tanqonu müşayiәt etmәk üçün meydanda әl
çaldılar. Raket atıldı. Nәqәratı müşayiәt edәrәk әl çaldı-
lar, qadınlar vә uşaqlar oxuyurdular:
“Artıq dörddü, yelkәnlәri qaldırın!”
Don Eskolastiko xәz gödәkcәsinin cibindәn dәsmal
çıxarıb ağzını sildi.
