Page 378 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 378
Martiniano qurtulduğunu hiss elәyib, inamsız ba-
xışlarını hәr ikisindәn çәkmәdәn torpağa bulaşmış şalva-
rını çırpdı. Vә birdәn, tamamilә gözlәnilmәdәn dәli kimi
meşәnin qalınlığına cumdu. Xeronimo arxasınca nә qә-
dәr qışqırdı ki, qayıtsın – xeyri olmadı. O, sıx kolluğun
arxasında yoxa çıxanda, Xeronimo kәdәrli-kәdәrli yol-
daşlarına sarı döndü.
– Qoy rәdd olsun! – ümidsiz halda dedi. – Biz kәndә
gedirik. Tәcili alkaldla danışmalıyıq. Bu, hәlә son deyil.
Xeronimo maşını necә gәldi sürürdü, ancaq çala-
çuxura düşsәlәr dә, heç kim şikayәtlәnmirdi. Kәnddә
ins-cins gözә dәymirdi. Xeronimo maşını dalanda saxla-
yıb mәktәbә tәrәf getdi. Mülki qvardiyanın girişdә yeni-
cә dayanmış maşınından bir serjant düşdü. Hardansa
ibtidai sinif şagirdlәrinin sәsi gәlirdi: onlar höccәlәyә-
höccәlәyә oxuyurdular. Binanın içәrilәrindә, nәm çәk-
miş divarlarının suvağı qopmuş balaca kabinetdә,
kağızlar qalaqlanmış yazı stolunun arxasında, kralın
378 portretinin altında alkald oturmuşdu; yanında başqa iki
kişi dә varıydı. Onları qapıda görәn kimi yerindәn sıçra-
yıb, әllәriylә başını tutaraq Xeronimonun üstünә atıldı.
– Siz dә mәndәn don Linonun traktorunu soruş-
mayın. Əgәr onlar yandırıbsa, mәn neylәyim?
Xeronimo ona nifrәtlә baxdı; nadir rast gәlinәn
iyrәnc hәşәrata belә baxırlar. Çiyinlәri get-gedә lap bәrk
әsirdi.
– Don Lino mәnim nә vecimә! – birdәn qışqırdı. –
Don Lino da, onun traktoru da cәhәnnәm olsun!
Don Lino әsәbiliklә әllәrini ovuşdurdu. Artıq başqa
tәrzdә soruşdu:
– Onda bәs nә olub?
– O olub ki, bizi aldatmısınız, başqa heç nә. Çıxardı-
ğınız bu mәzhәkә sizә baha başa gәlәcәk...
– Mәzhәkә? – alkaldın gündәn yanmış sifәtindә
tәәccüb oxundu.
– Hәr şeyi tәzәdәn başlamayın. Sizin kәndin adam-
ları yanğındanqorunma xәndәyini ekskavatorla qazıb-
xışlarını hәr ikisindәn çәkmәdәn torpağa bulaşmış şalva-
rını çırpdı. Vә birdәn, tamamilә gözlәnilmәdәn dәli kimi
meşәnin qalınlığına cumdu. Xeronimo arxasınca nә qә-
dәr qışqırdı ki, qayıtsın – xeyri olmadı. O, sıx kolluğun
arxasında yoxa çıxanda, Xeronimo kәdәrli-kәdәrli yol-
daşlarına sarı döndü.
– Qoy rәdd olsun! – ümidsiz halda dedi. – Biz kәndә
gedirik. Tәcili alkaldla danışmalıyıq. Bu, hәlә son deyil.
Xeronimo maşını necә gәldi sürürdü, ancaq çala-
çuxura düşsәlәr dә, heç kim şikayәtlәnmirdi. Kәnddә
ins-cins gözә dәymirdi. Xeronimo maşını dalanda saxla-
yıb mәktәbә tәrәf getdi. Mülki qvardiyanın girişdә yeni-
cә dayanmış maşınından bir serjant düşdü. Hardansa
ibtidai sinif şagirdlәrinin sәsi gәlirdi: onlar höccәlәyә-
höccәlәyә oxuyurdular. Binanın içәrilәrindә, nәm çәk-
miş divarlarının suvağı qopmuş balaca kabinetdә,
kağızlar qalaqlanmış yazı stolunun arxasında, kralın
378 portretinin altında alkald oturmuşdu; yanında başqa iki
kişi dә varıydı. Onları qapıda görәn kimi yerindәn sıçra-
yıb, әllәriylә başını tutaraq Xeronimonun üstünә atıldı.
– Siz dә mәndәn don Linonun traktorunu soruş-
mayın. Əgәr onlar yandırıbsa, mәn neylәyim?
Xeronimo ona nifrәtlә baxdı; nadir rast gәlinәn
iyrәnc hәşәrata belә baxırlar. Çiyinlәri get-gedә lap bәrk
әsirdi.
– Don Lino mәnim nә vecimә! – birdәn qışqırdı. –
Don Lino da, onun traktoru da cәhәnnәm olsun!
Don Lino әsәbiliklә әllәrini ovuşdurdu. Artıq başqa
tәrzdә soruşdu:
– Onda bәs nә olub?
– O olub ki, bizi aldatmısınız, başqa heç nә. Çıxardı-
ğınız bu mәzhәkә sizә baha başa gәlәcәk...
– Mәzhәkә? – alkaldın gündәn yanmış sifәtindә
tәәccüb oxundu.
– Hәr şeyi tәzәdәn başlamayın. Sizin kәndin adam-
ları yanğındanqorunma xәndәyini ekskavatorla qazıb-
