Page 352 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 352
– Demәk, sәkkizin yarısında Kasiasda görüşmәyә
razılaşdıq. “Alyaska” kafesindә, yaxşı?
– Oldu.
Nazirliyin nümayәndәsi Xeronimonu qәbul otağına
qәdәr ötürüb, bir dә әlini çiyninә döyәclәdi:
– Sәni burda görmәk, әzizim, özün bilirsәn, mәnim
üçün bayramdı. Lifti çağırmırsan? Necә istәyirsәn. Bәlkә
dә, haqlısan. Bәlkә, bir az mәşq etmәk heç dә pis
olmazdı. – O, qızıl dişlәrini parıldadıb, әlini qaldırdı: –
Axşam görüşәrik, çao!
8
Bir neçә kişi sütunların altında, “Alyaska” kafesinin
gur işıqlandırılmış vitrinlәri boyunca gәzişirdi. Hava
soyuq idi. Get-gedә bәrkiyәn sәrt külәkdә adamlar
352 büzüşüb әllәrini ciblәrinә soxaraq, gödәkcә vә plaşla-
rının yaxasını qaldırmışdılar. Nәhayәt, Xeronimo işıqlı
vitrinin qarşısında dayanıb, sәbirsizlikdәn ayaqlarını oy-
nadaraq meydanın o tәrәfindәki ayuntamentonun saatı-
na baxdı.
– On dәqiqә qalıb, – dedi, – bircә o çatışmırdı ki, bu
tip, mәnimlә oyun oynaya.
– Əgәr hәr şey yoluna qoyulsa, sabah işlәyәcәyik?
Necә bilirsәn? – Kristino çәkinә-çәkinә ona yaxınlaşdı.
Xeronimo әlini cibindәn çıxardıb, bәrk-bәrk bir-biri-
nә sürtdü:
– Əlbәttә, hәr şey elә bunun xatirinә edilir. Bu mәsә-
lәni tezcә qurtarmağımız lazımdı. Ən geci, beşinci gü-
nün axşamı Madridә qayıtmaq istәyirәm.
Bu yerdә Fibula qәfildәn Anxelin kürәyinә şappıl-
datdı:
– Üzün gülsün! Yasda ha deyilsәn. Şef indi gedәcәk,
biz dә üçlükdә özümüzü veririk “Adrian”ın fahişәxana-
sına. Kef elәyәcәyik! Heç keçilәsi şey deyil.
razılaşdıq. “Alyaska” kafesindә, yaxşı?
– Oldu.
Nazirliyin nümayәndәsi Xeronimonu qәbul otağına
qәdәr ötürüb, bir dә әlini çiyninә döyәclәdi:
– Sәni burda görmәk, әzizim, özün bilirsәn, mәnim
üçün bayramdı. Lifti çağırmırsan? Necә istәyirsәn. Bәlkә
dә, haqlısan. Bәlkә, bir az mәşq etmәk heç dә pis
olmazdı. – O, qızıl dişlәrini parıldadıb, әlini qaldırdı: –
Axşam görüşәrik, çao!
8
Bir neçә kişi sütunların altında, “Alyaska” kafesinin
gur işıqlandırılmış vitrinlәri boyunca gәzişirdi. Hava
soyuq idi. Get-gedә bәrkiyәn sәrt külәkdә adamlar
352 büzüşüb әllәrini ciblәrinә soxaraq, gödәkcә vә plaşla-
rının yaxasını qaldırmışdılar. Nәhayәt, Xeronimo işıqlı
vitrinin qarşısında dayanıb, sәbirsizlikdәn ayaqlarını oy-
nadaraq meydanın o tәrәfindәki ayuntamentonun saatı-
na baxdı.
– On dәqiqә qalıb, – dedi, – bircә o çatışmırdı ki, bu
tip, mәnimlә oyun oynaya.
– Əgәr hәr şey yoluna qoyulsa, sabah işlәyәcәyik?
Necә bilirsәn? – Kristino çәkinә-çәkinә ona yaxınlaşdı.
Xeronimo әlini cibindәn çıxardıb, bәrk-bәrk bir-biri-
nә sürtdü:
– Əlbәttә, hәr şey elә bunun xatirinә edilir. Bu mәsә-
lәni tezcә qurtarmağımız lazımdı. Ən geci, beşinci gü-
nün axşamı Madridә qayıtmaq istәyirәm.
Bu yerdә Fibula qәfildәn Anxelin kürәyinә şappıl-
datdı:
– Üzün gülsün! Yasda ha deyilsәn. Şef indi gedәcәk,
biz dә üçlükdә özümüzü veririk “Adrian”ın fahişәxana-
sına. Kef elәyәcәyik! Heç keçilәsi şey deyil.