Page 346 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"

nazirliyin nümayәndәsi mәni çox lәngitsin.

Xeronimo lifti xoşlamırdı vә iki pillәkәni birdәn

atıla-atıla yuxarı cumdu. Qapını döymәdәn içәri girdi.

– Don Karlos yerindәdi?

Orta yaşlı senyorita onu qәbul otağına apardı, ancaq

oturmağa macal tapmamış qapı açıldı vә Karlos Penanın

gülümsәr, qәşәng sifәti göründü.

– Bağışla, әzizim, bağışla, – deyib, mehribanlıqla

әlini onun kürәyinә vurdu, – Mayteyә kimi gözlәdiyimi

desәm dә, sәni tanımayıb. Daha әmәlli-başlı işlәmәyә

yaramır. Otur, danış görüm, nә var, nә yox. Bir az әvvәl

baş direktorun kömәkçisi zәng elәmişdi. Mәncә, nәyә

görәsә әsәbilәşmişdi, ancaq sәn gәlәnә qәdәr danışmaq

istәmәdi.

Yenә әlini Xeronimonun kürәyinә şappıldadıb,

yarısınacan kağızlar qalaqlanmış stolun arxasında otur-

du. Gülümsәyәndә qızıl dişlәri göründü, sarımtıl bığları

346 tәrpәndi. Onda hәr şey gözәldi: qaşları, alnı, burnu,
qulaqları, adsız barmağında iri brilyant qaşlı üzük olan

әllәri, parıltılı şüşәlәri olan qızıl sağanaqlı eynәyi... Elәcә

dә hәrәkәtlәri, jestlәri, danışığı – hamısı gözәldi, ancaq

bir az sünilik var idi, vә bu sünilik sәmimiyyәtindә,

rәftarında da hiss olunurdu.

– Danış görüm, sәni bu yerlәrә nә gәtirib? – o dedi. – Xe-

ronimo, sәn öz doğmalarının arasındasan, bunu yaxşı

bilirsәn. Sәn burda yad deyilsәn.

Xeronimo cibindәn şirni çıxarıb ağzına qoydu. Nә-

zakәtsizlik elәdiyini düşünüb, tezcә dә sellofan kisәni

ona uzatdı.

– İstәyirsәn? Tanışlarımdan heç biri mәnim konfetә

olan meylimi bölüşmür, ona görә dә bәzәn nәzakәt qay-

dalarını unuduram.

Nazirliyin nümayәndәsi gülümsәdi.

– Sağ ol, şirin şeylәrin hәvәskarı deyilәm. Əlbәttә,

qәribәdi, ancaq doğrusunu deyim ki, uşaq vaxtı konfet

yediyim yadıma gәlmir. Di danış görüm, әzizim, nә baş