Page 341 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 341
finə
Arxeoloqlar müqavimәt göstәrmәdәn tәslim oldu- MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
lar vә qәlәbә o qәdәr gözlәnilmәz, başgicәllәndirici oldu 341
ki, onların yığışdırdıqları lәvazimatları kәndlilәrin
hamısı, hәtta әn utancaqları, dinib-danışmayanları üçün
dә rişxәnd hәdәfinә çevrildi. Bütün bu vaxt әrzindә
istehzalı baxışlardan әzab çәkәn Kristino başını çiyninә
әymişdi, ancaq albinos onun ağrılı üzünü görüb, әlә
salmaq üçün qışqırdı:
– Siz bir bu ölüvaya baxın, dәrisi hisә verilmiş kol-
basa kimi quruyub!
Hamı qәhqәhә çәkdi. Fibula dartındı, istәdi albi-
nosun üstünә atılsın.
– Sakit! – Xeronimo onu saxladı.
Albinos yabanı yerә tulladı, әyilib ayaqlarını arala-
dı, Fibulaya çәp-çәp baxaraq, barmaqlarını caynaq kimi
qatladı.
– Şalvarı boş yerә gәzdirmirsәnsә, yaxına gәl, nacins
mәxluq, – deyә Fibulanı çağırdı.
Ancaq Xeronimo onun çiyinlәrindәn tutdu vә göz-
lәri parıldayan Kristino yenә lәvazimatları toplamağa
başladı, hәr şeyi toplayıb qurtaranda isә başı ilә qazıntı
yerini çәpәrlәyәn kәndirә işarә elәdi. Onun hәrәkәtlәrini
izlәyәn Xeronimo astadan dedi:
– Qoy qalsın. Heç kimә maneçiliyi yoxdu.
Ancaq hadisәlәrin lap әvvәlindәn hәr şeyә göz
qoyan vә әlbәttә, albinosun diqqәt mәrkәzindә olmasına
qısqanan keçiotaran iki tullanışa qazıntı yerinin kәnarın-
da peyda olub, “Rәdd olun! Rәdd olun!” deyә-deyә ilk
payanı tәpiklә vurub yıxdı.
– Rәdd olun, hamınız rәdd olun! – yenә bağırdı. –
Dәfinә bizimdi, Repey belә dedi.
O, dәli kimi çalanin әtrafında dövrә vuraraq, paya-
ları tәpiklәdi, sevincәk olmuş kәndlilәr isә onu qışqırıq-
larla, alqışlarla mükafatlandırırdı. Xeronimo qәzәbini
boğub, özünü tәmkinli göstәrdi:
– Bu kәndirlәrin kimә ziyanı var?
Arxeoloqlar müqavimәt göstәrmәdәn tәslim oldu- MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
lar vә qәlәbә o qәdәr gözlәnilmәz, başgicәllәndirici oldu 341
ki, onların yığışdırdıqları lәvazimatları kәndlilәrin
hamısı, hәtta әn utancaqları, dinib-danışmayanları üçün
dә rişxәnd hәdәfinә çevrildi. Bütün bu vaxt әrzindә
istehzalı baxışlardan әzab çәkәn Kristino başını çiyninә
әymişdi, ancaq albinos onun ağrılı üzünü görüb, әlә
salmaq üçün qışqırdı:
– Siz bir bu ölüvaya baxın, dәrisi hisә verilmiş kol-
basa kimi quruyub!
Hamı qәhqәhә çәkdi. Fibula dartındı, istәdi albi-
nosun üstünә atılsın.
– Sakit! – Xeronimo onu saxladı.
Albinos yabanı yerә tulladı, әyilib ayaqlarını arala-
dı, Fibulaya çәp-çәp baxaraq, barmaqlarını caynaq kimi
qatladı.
– Şalvarı boş yerә gәzdirmirsәnsә, yaxına gәl, nacins
mәxluq, – deyә Fibulanı çağırdı.
Ancaq Xeronimo onun çiyinlәrindәn tutdu vә göz-
lәri parıldayan Kristino yenә lәvazimatları toplamağa
başladı, hәr şeyi toplayıb qurtaranda isә başı ilә qazıntı
yerini çәpәrlәyәn kәndirә işarә elәdi. Onun hәrәkәtlәrini
izlәyәn Xeronimo astadan dedi:
– Qoy qalsın. Heç kimә maneçiliyi yoxdu.
Ancaq hadisәlәrin lap әvvәlindәn hәr şeyә göz
qoyan vә әlbәttә, albinosun diqqәt mәrkәzindә olmasına
qısqanan keçiotaran iki tullanışa qazıntı yerinin kәnarın-
da peyda olub, “Rәdd olun! Rәdd olun!” deyә-deyә ilk
payanı tәpiklә vurub yıxdı.
– Rәdd olun, hamınız rәdd olun! – yenә bağırdı. –
Dәfinә bizimdi, Repey belә dedi.
O, dәli kimi çalanin әtrafında dövrә vuraraq, paya-
ları tәpiklәdi, sevincәk olmuş kәndlilәr isә onu qışqırıq-
larla, alqışlarla mükafatlandırırdı. Xeronimo qәzәbini
boğub, özünü tәmkinli göstәrdi:
– Bu kәndirlәrin kimә ziyanı var?