Page 337 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 337
finə
sonra hamısı bir yerdә qalalı tәpәnin yanından keçib, MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
yola tәrәf yönәldilәr.
337
– İndi onların hamısı yanğındanqorunma xәn-
dәyinin başlanğıcında görüşәcәklәr, – Xeronimo dedi. –
İş başına!
Dördü dә don Linonun qazdığı çalaya düşüb, kәn-
dirlәnmiş yerdә elә dayandılar ki, yanğındanqorunma
xәndәyindә nә baş verdiyini görә bilsinlәr. Xeronimo
kәdәrli mavi gözlәriylә әtrafına baxıb, qeyri-ixtiyari tez-
tez çiynini çәkirdi, Fibula dodağının altında söyürdü,
qorxuya düşmüş Anxel isә yanğındanqorunma xәndә-
yinin başlanğıcından, mühәrriklәrin yeknәsәq sәsi eşi-
dilәn yerdәn gözünü çәkmirdi. Dünәn olduğu kimi,
tәpәnin üstündә quzğunlar uçuşurdu. Fibula üz-gözünü
turşudub, bir neçә saniyә onlara tamaşa elәdi.
– Baxın, әclaflar gözlәyirlәr, – göz vurub astadan
dedi.
– Sus, gicbәsәr! – Anxel çәmkirdi.
Xeronimo söhbәtә qarışdı:
– Bәsdirin! İşә başlayın.
Gözünün ucuyla Repeyә baxdı, o, açıq-sarı rәngli
sviter geyinmiş oğlanla yanaşı dәstәnin başında gәlirdi.
Oğlanın әzәlәli bәdәni, hәddindәn artıq arıqlığı ona şәrq
koloriti verirdi. Onlardan bir metr arxada dәstәnin әsas
qüvvәsi – әllәrindә bel, kәrәnti, davakar görkәmli kәnd
camaatı gәlirdi. Dәstәnin ayaq tappıltısı daşlarda gurul-
tu qoparır, bu gurultunun içindә Repeyin taxta ayağının
sәsi aydınca eşidilirdi. Başları işә qarışmış arxeoloqlar
özlәrini görmәzliyә vurmuşdular, ancaq dәstә gәlib on-
ların başının üstünü kәsdirәndә, Xeronimo payacıqları
yerә atıb dikәldi, әlini belinә qoydu. Narazı baxışlarını
Repeydәn çәkmәdәn tamamilә dostcasına dedi:
– Xoş gәlmisiniz! Nәsә baş verib? Biz zәng sәsi
eşitdik.
Heç kim dillәnmәdi. Ətrafa ölü sükut çökmüşdü,
Repeyin öz hirsini boğması isә bu sükuta façiәvi ton
sonra hamısı bir yerdә qalalı tәpәnin yanından keçib, MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
yola tәrәf yönәldilәr.
337
– İndi onların hamısı yanğındanqorunma xәn-
dәyinin başlanğıcında görüşәcәklәr, – Xeronimo dedi. –
İş başına!
Dördü dә don Linonun qazdığı çalaya düşüb, kәn-
dirlәnmiş yerdә elә dayandılar ki, yanğındanqorunma
xәndәyindә nә baş verdiyini görә bilsinlәr. Xeronimo
kәdәrli mavi gözlәriylә әtrafına baxıb, qeyri-ixtiyari tez-
tez çiynini çәkirdi, Fibula dodağının altında söyürdü,
qorxuya düşmüş Anxel isә yanğındanqorunma xәndә-
yinin başlanğıcından, mühәrriklәrin yeknәsәq sәsi eşi-
dilәn yerdәn gözünü çәkmirdi. Dünәn olduğu kimi,
tәpәnin üstündә quzğunlar uçuşurdu. Fibula üz-gözünü
turşudub, bir neçә saniyә onlara tamaşa elәdi.
– Baxın, әclaflar gözlәyirlәr, – göz vurub astadan
dedi.
– Sus, gicbәsәr! – Anxel çәmkirdi.
Xeronimo söhbәtә qarışdı:
– Bәsdirin! İşә başlayın.
Gözünün ucuyla Repeyә baxdı, o, açıq-sarı rәngli
sviter geyinmiş oğlanla yanaşı dәstәnin başında gәlirdi.
Oğlanın әzәlәli bәdәni, hәddindәn artıq arıqlığı ona şәrq
koloriti verirdi. Onlardan bir metr arxada dәstәnin әsas
qüvvәsi – әllәrindә bel, kәrәnti, davakar görkәmli kәnd
camaatı gәlirdi. Dәstәnin ayaq tappıltısı daşlarda gurul-
tu qoparır, bu gurultunun içindә Repeyin taxta ayağının
sәsi aydınca eşidilirdi. Başları işә qarışmış arxeoloqlar
özlәrini görmәzliyә vurmuşdular, ancaq dәstә gәlib on-
ların başının üstünü kәsdirәndә, Xeronimo payacıqları
yerә atıb dikәldi, әlini belinә qoydu. Narazı baxışlarını
Repeydәn çәkmәdәn tamamilә dostcasına dedi:
– Xoş gәlmisiniz! Nәsә baş verib? Biz zәng sәsi
eşitdik.
Heç kim dillәnmәdi. Ətrafa ölü sükut çökmüşdü,
Repeyin öz hirsini boğması isә bu sükuta façiәvi ton
