Page 344 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"

Pis fikir deyil... Narahat olma, iyirmi dәqiqәlik yoldu,
biz isә onsuz da bekarıq... Tәbii ki, indi, dәrhal... Özümә
görә yox... qorxuram tәpәdә nәsә bir hoqqa çıxarsınlar...
Yox, indi lazım deyil. Lazım olsa, xәbәr verәrәm... Nә?
Qaqa?.. Qaqanı rahat burax, onunla hәr şey qurtarıb...
Hә, hә, vasitәçiliyә görә sağ ol, ancaq daha xeyri yoxdu...
Sonra hәr şey barәdә danışarıq... Yaxşı... Sәnә dә hәm-
çinin.

Xeronimo kabinәnin qapısını aralayıb çıxanda,
uşaqlar ona yaxınlaşdı.

– Nә oldu?
– Pako deyir ki, hәr şey barәdә nazirliyin bu әyalәt-
dәki nümayәndәsinә xәbәr vermәk lazımdı.
– İndi? – Kristino soruşdu.
– Nә qәdәr tez olsa, yaxşıdı. Vur-tut otuz kilometr
mәsafәdi, hәm dә vaxtımızı öldürәrik.
Anxel şüşәdәn gözünü çәkmәdәn ötüb-keçәn ağac-
lara baxırdı. Kristino başını döndәrәndә, Anxellә yanaşı
344 arxada oturmuş Fibula başıyla qonşusuna işarә elәdi:
– Anxelito indi bizi adam yerinә qoyub söhbәt dә
elәmәk istәmir.
Anxel belini dikәltdi; uşaq sifәtindә bir canlanma
әmәlә gәldi.
– Doğrusunu deyim ki, tәhqirdәn çox, qorxu mәni
üzürdü. Tez-tez öz-özümә deyirdim: “Əgәr Xeronimo
sәsini qaldırsa, topal qoltuqağacını onun qarnına soxa-
caq”. Belәsini boğmaq da azdı. Bu axta donuzun armud
yemәyini gördünüz?
Fibula gülümsәdi:
– Çörәk kimi parçalayırdı. Dırnağına fikir verdin?
Kristino Xeronimoya tәrәf әyildi:
– Nümayәndәliyin harda olduğunu bilirsәn?
Xeronimo gülümsәdi. Baş direktorun kömәkçisiylә
danışandan sonra elә bil çiynindәn yük götürülmüşdü.
– Bazar meydanında, müqәddәs Andrey kilsәsinin
yanında. Narahat olma, azmarıq. Burda çox olmuşam.
Fibula yenә öz dediyinә qayıtdı.