Page 34 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"

elә bil buludların arasındaydım. Ancaq bu yarıhuşsuz
vәziyyәtdә dә Robineti şәkillә әlaqәlәndirirdim, onların
arasında hәr şeyi izah elәyәn paralellәr gәtirirdim.

XIX

İlahi! Yaşamaq bundan sonra mәnim üçün müşkülә

çevrildi. Robinet fikrimdәn çıxmırdı. Onun lırt, üzgün

sifәti hәmişә gözümün qabağındaydı. Aurita kabinetin

divarından Ponun mәnzәrәsini götürdü, çünki mәn

әldәn düşәnә qәdәr ona baxırdım. Hәrarәtim hәr gün bir

az da qalxırdı, başım çaxırdan vә yuxusuzluqdan ağır-

laşmışdı. İşdәki guşәmdә heç nә elәmәdәn saatlarla otu-

rub qalırdum. Yaxşı ki, Sançes mәnә necәsә ürәk-dirәk

verib kömәk elәmәyә çalışırdı vә süstlüyümü, demәk

olar, heç kim hiss elәmirdi.

Bir dәfә axşama yaxın elә bil bayğınlıq keçirdim,

34 arxaya yıxıldım, az qaldı başım batareyaya dәysin.
Sançes mәni tutub dedi: “İlahi, Lenuar, sәnә nә olub?”

Cavab vermәdim, ancaq heç özümü bilmirdim, Davisito,

axşam işdәn evә gedәndә isә evә çatmağa az qalmış

enlikürәk bir kişinin küçәylә qaçdığını gördüm vә

bağıra-bağıra arxasınca götürüldüm: “Ey, Robinet! Da-

yan!” Çatıb gördüm Robinet-zad deyil, heç ona bir dam-

cı da oxşamır, özünün dә mәnim kimi rәngi qaçıb. Mәnә

baxıb dedi: “Arvadım ölür, onun qanaxması var”. Bir-

likdә hәkim dalınca qaçdıq, çünki onun dәrdini öz dә-

rdim bildim, sonra üçümüz birlikdә kişinin evinә

tәlәsdik. Hәkim dedi: “Ciftin vaxtından әvvәl soyulmaq

tәhlükәsi”.

Arvadını “tәcili yardım”da xәstәxanaya apardıq vә

mәn tәk qalanda fikirlәşdim ki, dünyada hәr şey iyrәnc-

di. Bara girib çaxır istәdim, sonra yenә istәdim, birdәn

doğulacaq körpәm yadıma düşdü, başımı piştaxtaya

qoyub ağlaya-ağlaya tәkrar elәmәyә başladım: “Mәnim

bәdbәxt balam doğulacaq”.