Page 328 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 328
– Oğlan, ver bunu mәnә, – Fibula öz quş başını yana
әyib, qәtiyyәtlә işә qarışdı.
Anxel saxsı qırığını ona verdi. Fibula dodağını
dişlәyә-dişlәyә onu bir xeyli tәdqiq elәyib, axırda güldü:
– Doğrudan da, bu qırığa görә çox şey söylәyә bil-
mәzsәn, – o dedi. – Onun palimpsestdәn pis danışma-
dığına şübhә elәmәsәm dә, mәn bir hәrfini dә oxuya
bilmәdim!
Saxsı parçasını Kristinoya verdi, o isә tәlәsmәdәn,
diqqәtlә baxıb, bir neçә saniyәdәn sonra peşәkar kimi
yığcam şәkildә dedi:
– Oksidlәşmiş odda yandırılmış saxsı. Keltiber tәsiri
var. Ola bilsin, qabın oturacaq hissәsidi.
– Doğrudu, – Xeronimo qırıntını çantaya qoyub de-
di – Yaxşı-yaxşı düşünsәk, sәhәr gördüyümüzә bu, tәzә
heç nә әlavә elәmir.
Göyün üzündә, düz onların başı üstündә kәrkәslәr
süzürdü.
328 – Bizim canımızı almaq üçünmü gәlib bu hәriflәr? –
Fibula onlara işarә elәdi.
– Bunlar axı kәrkәsdi, – Kristino dedi.
– Nә olsun?
– Dostum, onlar dişlәmirlәr. Onlar yırtıcı deyil, leş-
yeyәndilәr. Ayaqlarını uzatmayana qәdәr qorxmaya bi-
lәrsәn.
Fibula başını aşağı salıb, әlәyi yırğalaya-yırğalaya
öz mahnısını oxumağa başladı:
Mәnim arvadım vardı,
ay aman, ay aman!
Dolabda saxlayırdım,
ay aman, ay aman!
Anxel onun mahnısını yarımçıq kәsdi. Ülgüc dәy-
mәmiş sifәti gülürdü.
– Bu gün mәnim bәxtim gәtirir! – o bağırıb Xeroni-
moya torpaqqarışıq balaca bir әşya uzatdı.
әyib, qәtiyyәtlә işә qarışdı.
Anxel saxsı qırığını ona verdi. Fibula dodağını
dişlәyә-dişlәyә onu bir xeyli tәdqiq elәyib, axırda güldü:
– Doğrudan da, bu qırığa görә çox şey söylәyә bil-
mәzsәn, – o dedi. – Onun palimpsestdәn pis danışma-
dığına şübhә elәmәsәm dә, mәn bir hәrfini dә oxuya
bilmәdim!
Saxsı parçasını Kristinoya verdi, o isә tәlәsmәdәn,
diqqәtlә baxıb, bir neçә saniyәdәn sonra peşәkar kimi
yığcam şәkildә dedi:
– Oksidlәşmiş odda yandırılmış saxsı. Keltiber tәsiri
var. Ola bilsin, qabın oturacaq hissәsidi.
– Doğrudu, – Xeronimo qırıntını çantaya qoyub de-
di – Yaxşı-yaxşı düşünsәk, sәhәr gördüyümüzә bu, tәzә
heç nә әlavә elәmir.
Göyün üzündә, düz onların başı üstündә kәrkәslәr
süzürdü.
328 – Bizim canımızı almaq üçünmü gәlib bu hәriflәr? –
Fibula onlara işarә elәdi.
– Bunlar axı kәrkәsdi, – Kristino dedi.
– Nә olsun?
– Dostum, onlar dişlәmirlәr. Onlar yırtıcı deyil, leş-
yeyәndilәr. Ayaqlarını uzatmayana qәdәr qorxmaya bi-
lәrsәn.
Fibula başını aşağı salıb, әlәyi yırğalaya-yırğalaya
öz mahnısını oxumağa başladı:
Mәnim arvadım vardı,
ay aman, ay aman!
Dolabda saxlayırdım,
ay aman, ay aman!
Anxel onun mahnısını yarımçıq kәsdi. Ülgüc dәy-
mәmiş sifәti gülürdü.
– Bu gün mәnim bәxtim gәtirir! – o bağırıb Xeroni-
moya torpaqqarışıq balaca bir әşya uzatdı.
