Page 326 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 326
– Bu, onların işidi, – anlaşılmaz tәrzdә, bir az da ey-
hamla dedi, elә bıl danışdıqlarına görә artıq peşman
olmuşdu. – Onun hansı planları olduğunu, get indi öy-
rәn görüm, öyrәnә bilirsәnmi. Axı Polkovnik o cür öl-
mәk istәmirdi, ağzını açıb bir kәlmә söz dә deyә bilmәdi.
Boşqab qalağını tasın içinә töküb, söhbәtin qurtar-
dığını göstәrmәk üçün arxasını onlara çevirdi. Xeronimo
әbәs yerә onu yenә söhbәtә tutmağa çalışdı. Senyora
Olimpiya hәmişәki kimi öz susqunluğunun içindә giz-
lәnib, qara keçә tuflilәriylә mum sürtülmüş plitәlәrin üs-
tündә kölgә kimi gәzirdi. Bu dinmәzliyin qarşısında
Xeronimonun ağzına şirni alıb süfrәdәn durmaqdan
başqa çarәsi qalmadı.
– Dördә iyirmi dәqiqә qalıb, – o dedi. – Vaxtı itirmә-
yәk, hava qaralana vur-tut üç saat yarım qalıb.
Kristinonun proqnozu düz çıxdı: duman dağıldı vә
günәş, aprelin ilk günlәrinin mәrhәmәtli günәşi vadini,
326 qarşı tәrәfdәki yaşıllaşmış yamacı isindirdi. Tәpәnin sağ
döşündәki kvadratlara bölünmüş tor, onların sәhәr
qazdığı tikilini nәhәng dişlәr kimi açıqda qoymuşdu.
Qazılan torpağın hamısını çәpәrlәdiklәri yerdәn çıxart-
dılar vә kәlә-kötür bünövrәnin üstündәki hamar döşә-
mә göründü. Xeronimo әlәk vә xәlbirlәri payladı. İcma
torpağının sәrhәdini göstәrәn işarәnin üstündә oturan
Fibula әlәyi silkәlәyәrәk astadan oxuyurdu:
Mәnim arvadım vardı,
ay aman, ay aman!
O, birdәn susdu, gülümsәdi, әlәyi silkәlәyә-silkәlә-
yә zil sәslә danışmağa başladı:
– Senyorlar, biz torpaqdan gәlmişik, torpağa da ge-
dәcәyik, ancaq biz hәlә torpağın üstündәyik vә o, bizim-
lә palimpsest1 kimi aydınca danışa bilәr.
1 Palimpsest – perqament üzərindəki qədim yazı
hamla dedi, elә bıl danışdıqlarına görә artıq peşman
olmuşdu. – Onun hansı planları olduğunu, get indi öy-
rәn görüm, öyrәnә bilirsәnmi. Axı Polkovnik o cür öl-
mәk istәmirdi, ağzını açıb bir kәlmә söz dә deyә bilmәdi.
Boşqab qalağını tasın içinә töküb, söhbәtin qurtar-
dığını göstәrmәk üçün arxasını onlara çevirdi. Xeronimo
әbәs yerә onu yenә söhbәtә tutmağa çalışdı. Senyora
Olimpiya hәmişәki kimi öz susqunluğunun içindә giz-
lәnib, qara keçә tuflilәriylә mum sürtülmüş plitәlәrin üs-
tündә kölgә kimi gәzirdi. Bu dinmәzliyin qarşısında
Xeronimonun ağzına şirni alıb süfrәdәn durmaqdan
başqa çarәsi qalmadı.
– Dördә iyirmi dәqiqә qalıb, – o dedi. – Vaxtı itirmә-
yәk, hava qaralana vur-tut üç saat yarım qalıb.
Kristinonun proqnozu düz çıxdı: duman dağıldı vә
günәş, aprelin ilk günlәrinin mәrhәmәtli günәşi vadini,
326 qarşı tәrәfdәki yaşıllaşmış yamacı isindirdi. Tәpәnin sağ
döşündәki kvadratlara bölünmüş tor, onların sәhәr
qazdığı tikilini nәhәng dişlәr kimi açıqda qoymuşdu.
Qazılan torpağın hamısını çәpәrlәdiklәri yerdәn çıxart-
dılar vә kәlә-kötür bünövrәnin üstündәki hamar döşә-
mә göründü. Xeronimo әlәk vә xәlbirlәri payladı. İcma
torpağının sәrhәdini göstәrәn işarәnin üstündә oturan
Fibula әlәyi silkәlәyәrәk astadan oxuyurdu:
Mәnim arvadım vardı,
ay aman, ay aman!
O, birdәn susdu, gülümsәdi, әlәyi silkәlәyә-silkәlә-
yә zil sәslә danışmağa başladı:
– Senyorlar, biz torpaqdan gәlmişik, torpağa da ge-
dәcәyik, ancaq biz hәlә torpağın üstündәyik vә o, bizim-
lә palimpsest1 kimi aydınca danışa bilәr.
1 Palimpsest – perqament üzərindəki qədim yazı