Page 324 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"

Anxel bic-bic gülüb, başıyla Kristinoya işarә elәdi:
– Əlbәttә, o, öz lәkәsindәn canını qurtarana kimi,
senyorito Lurdes gözlәyә bilәr.
– Lurdes Peres Lerma? – Xeronimo göydә tutdu;
tәlәbәlәrin adı möcüzәli şәkildә ilk gündәn onun yadın-
da qalırdı.
– Hamısı ona görәdi, – Fibula izah elәdi, – özgә
kimә görә olasıdı? Əsәrin qәhrәmanından savayı hamı-
nın xәbәri var.
Xeronimo Kristinoya baxdı:
– Elәdi, ya yox?
– Di yaxşı, mövzunu dәyişәk, bu, şәxsi mәsәlәdi.
Anxel başını qaldırdı:
– Dostum, bax, sәnә ürәkdәn deyirәm: mәnim kimi
әl-ayağı bağlı olmaqdansa, sәnin kimi sifәti olmaq yax-
şıdı! Vicdan haqqı!
– Doğrudan, vәziyyәt elә xarabdı? – Xeronimo ma-
raqlandı.
324 – Nә xarabdı, nә yaxşıdı, şef, ancaq sizә bir söz de-
yim, on doqquz yaşında boynuna xalta salmaq, mәncә,
heç kimin ürәyincә olmaz.
Fibula köpüklü qırmızı çaxırı stәkanlara süzdü.
– Sәni mәcbur elәyәn olmamışdı.
– Söz danışdı da! Mәcbur elәyәn olmamışdı... Bәs
sәn öz uşağını atardın, onu yetimxana uşağıtәk kimsәsiz
qoyardın?
Tәzә çaxır şüşәsiylә yırğalana-yırğalana stola sarı
gәlәn senyora Olimpiya dayanıb çaşqın halda Anxelә
baxdı:
– Doğrudan, evlisiniz?!
Anxel sinәsini qabardıb, barabana vururmuş kimi,
yumruğunu sinәsinә çırpdı.
– Bәli, senyora, evliyәm, üstәlik, varisim dә var!
– İlahi, bunun hәlә özü uşaqdı. Üzdәn heç demәz-
sәn atadı... görәcәk günlәrimiz var...
Xeronimo senyora Olimpiyanın qәfil söhbәtә qarış-
masını fürsәt bilib soruşdu: