Page 318 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 318
Maşının yanında Xeronimo cib saatını çıxardı.
– On birә iyirmi dәqiqә işlәyib, – dilxor halda dedi. – Bu
yaramaz alkald bir saatdan çox vaxtımızı apardı.
Maşın çala-çuxurda atılıb-düşürdü. Fibula deyindi:
– Bu da sәnә magistral!
Anxel vә Kristino onlara Xeronimonun göstәrdiyi
dağın qılıcındakı girintili-çıxıntılı nәhәng qayalara ma-
raqla baxırdılar. İlk döngәni burulanda ceviz ağacının
gövdәsinә cızma-qara xәtlә elan yazılmış lövhә vurul-
duğunu gördülәr.
– Saxla! – Fibula dedi. Vә Xeronimo maşını saxla-
yana qәdәr elanı oxuyub fit çaldı. – “Qa-zın-tı apar-maq
qa-da-ğan-dır”, – әlini әlinә çırpdı. – Başa düşdünüz?
Vәhşi xalq! Bu da onların mәdәni irsә mәhәbbәti.
Xeronimo ağzına şirni qoyub, maşını yerindәn
tәrpәtdi.
– Mәn belә demәzdim.
318 – Nәyi nәzәrdә tutursan?
– Bilirәm ki? Bu düşük alkald qәsdәn nәyisә de-
mәdi. Şübhәli daydaydı. Üstәlik, hәlә dünәn axşam
qayıdıb bu meydandan keçәndә, lәnәtә gәlmiş iflic
vuranın biri heç nә qışqırmadan biz tәrәfә әdәbsiz jest
elәdi. Bilmirәm, ancaq mәnә elә gәlir, bizә qarşı düşmәn
münasibәt bәslәyirlәr. Burda don Linodan hamının zәh-
lәsi gedir, o, qonşu kәnddәndi, bizi dә onun yoldaşı sa-
yırlar. Mәndә belә tәәssürat yaranıb ki, hamımızı eyni
bezin qırağı bilirlәr.
– Demәli, bu don Lino Xamonesdәn deyil? – Kristi-
no soruşdu.
– Əlbәttә, yox. Qonşu Pobladuradandı. İşin qәlizliyi
dә bundadı. Özünüz bilirsiniz ki, qonşu qonşunun pa-
xıllığını çәkәr.
Yenicә yola düşmüşdülәr ki, Fibula arxa oturacaqda
dikәlib, Xeronimoyla Kristinonun başlarının arasından
maşının qabaq şüşәsinә baxdı.
– On birә iyirmi dәqiqә işlәyib, – dilxor halda dedi. – Bu
yaramaz alkald bir saatdan çox vaxtımızı apardı.
Maşın çala-çuxurda atılıb-düşürdü. Fibula deyindi:
– Bu da sәnә magistral!
Anxel vә Kristino onlara Xeronimonun göstәrdiyi
dağın qılıcındakı girintili-çıxıntılı nәhәng qayalara ma-
raqla baxırdılar. İlk döngәni burulanda ceviz ağacının
gövdәsinә cızma-qara xәtlә elan yazılmış lövhә vurul-
duğunu gördülәr.
– Saxla! – Fibula dedi. Vә Xeronimo maşını saxla-
yana qәdәr elanı oxuyub fit çaldı. – “Qa-zın-tı apar-maq
qa-da-ğan-dır”, – әlini әlinә çırpdı. – Başa düşdünüz?
Vәhşi xalq! Bu da onların mәdәni irsә mәhәbbәti.
Xeronimo ağzına şirni qoyub, maşını yerindәn
tәrpәtdi.
– Mәn belә demәzdim.
318 – Nәyi nәzәrdә tutursan?
– Bilirәm ki? Bu düşük alkald qәsdәn nәyisә de-
mәdi. Şübhәli daydaydı. Üstәlik, hәlә dünәn axşam
qayıdıb bu meydandan keçәndә, lәnәtә gәlmiş iflic
vuranın biri heç nә qışqırmadan biz tәrәfә әdәbsiz jest
elәdi. Bilmirәm, ancaq mәnә elә gәlir, bizә qarşı düşmәn
münasibәt bәslәyirlәr. Burda don Linodan hamının zәh-
lәsi gedir, o, qonşu kәnddәndi, bizi dә onun yoldaşı sa-
yırlar. Mәndә belә tәәssürat yaranıb ki, hamımızı eyni
bezin qırağı bilirlәr.
– Demәli, bu don Lino Xamonesdәn deyil? – Kristi-
no soruşdu.
– Əlbәttә, yox. Qonşu Pobladuradandı. İşin qәlizliyi
dә bundadı. Özünüz bilirsiniz ki, qonşu qonşunun pa-
xıllığını çәkәr.
Yenicә yola düşmüşdülәr ki, Fibula arxa oturacaqda
dikәlib, Xeronimoyla Kristinonun başlarının arasından
maşının qabaq şüşәsinә baxdı.