Page 317 - Migel Delibes "Seçilmiş əsərləri"
P. 317
finə
– Aradasda qazmaq istәyirsiniz? – elә soruşdu ki, MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
guya ondan pul istәmişdilәr. – Mәn bunu mümkün say-
mıram. 317
– Biz Madriddәn mәxsusi buna görә gәlmişik.
– Madriddәn? – alkald istehzayla ağız-burnunu
әyişdirib tәkrar elәdi. – Madriddә Xamonesi, ancaq ma-
halda qızıl tapılanda yada salırlar.
Xeronimo gözlәrini bәrәltdi:
– Bu, mәnim vәzifәmә daxil deyil. Sizә demәk
istәyirәm ki, şәxsәn mәnim üçün fәrqi yoxdu, Madriddә
Xamonesi xatırlayırlar, ya yox. Mәn mütәxәssisәm, qul-
luq adamıyam, hara göndәrirlәr, ora da gedirәm.
– İcazәnizlә, soruşardıq, axı sizi göndәrәn kimdi?
Xeronimo gödәkcәnin qoltuq cibindәn Kristinonun
indicә maşında ona verdiyi qatlanmış kağızı ehmalca çı-
xarıb alkaldın qarşısına qoydu. O, şübhә ilә kağızı o üz-
bu üzә çevirdi:
– Bu kimin qoludu?
– Bax, burda yazılıb, – Xeronimo dırnağıyla imza-
dan yuxarını göstәrdi. – Mәdәniyyәt İşlәri üzrә İdarәnin
Baş direktoru.
Balaca kişi boğazını arıtladı, barmağını yenә qula-
ğına soxdu, narahat halda yerindә qurcuxub, nәhayәt,
razılaşdı:
– Qalalı tәpә icmanın mülkiyyәtidi, belә ki,
qazıntılarla bağlı aramızda anlaşılmazlıq yoxdu. Daha
doğrusu, vәzifәli şәxs kimi mәn bunu qadağan elәyә
bilmәrәm.
Hәlә dә meydanda, yük maşınının yanında dayan-
mış qarı onlara xәbәr verdi ki, kilsәnin arxasında yaşa-
yan senyora Olimpiya gәlәnlәr üçün yemәk hazırlayır.
Çәnәsindә seyrәk tüklәr bitmiş altmış yaşlarında olan
qıvraq senyora Olimpiya onlarla danışa-danışa tez-tez
evdovşanlarının saxlandığı yerә girib-çıxır, qucaq-qucaq
südlәyәn aparırdı.
– Narahat olmayın, – nәhayәt, dedi, – ikidә naharı-
nız hazır olacaq.
– Aradasda qazmaq istәyirsiniz? – elә soruşdu ki, MİGEL DELİBES SEÇİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ
guya ondan pul istәmişdilәr. – Mәn bunu mümkün say-
mıram. 317
– Biz Madriddәn mәxsusi buna görә gәlmişik.
– Madriddәn? – alkald istehzayla ağız-burnunu
әyişdirib tәkrar elәdi. – Madriddә Xamonesi, ancaq ma-
halda qızıl tapılanda yada salırlar.
Xeronimo gözlәrini bәrәltdi:
– Bu, mәnim vәzifәmә daxil deyil. Sizә demәk
istәyirәm ki, şәxsәn mәnim üçün fәrqi yoxdu, Madriddә
Xamonesi xatırlayırlar, ya yox. Mәn mütәxәssisәm, qul-
luq adamıyam, hara göndәrirlәr, ora da gedirәm.
– İcazәnizlә, soruşardıq, axı sizi göndәrәn kimdi?
Xeronimo gödәkcәnin qoltuq cibindәn Kristinonun
indicә maşında ona verdiyi qatlanmış kağızı ehmalca çı-
xarıb alkaldın qarşısına qoydu. O, şübhә ilә kağızı o üz-
bu üzә çevirdi:
– Bu kimin qoludu?
– Bax, burda yazılıb, – Xeronimo dırnağıyla imza-
dan yuxarını göstәrdi. – Mәdәniyyәt İşlәri üzrә İdarәnin
Baş direktoru.
Balaca kişi boğazını arıtladı, barmağını yenә qula-
ğına soxdu, narahat halda yerindә qurcuxub, nәhayәt,
razılaşdı:
– Qalalı tәpә icmanın mülkiyyәtidi, belә ki,
qazıntılarla bağlı aramızda anlaşılmazlıq yoxdu. Daha
doğrusu, vәzifәli şәxs kimi mәn bunu qadağan elәyә
bilmәrәm.
Hәlә dә meydanda, yük maşınının yanında dayan-
mış qarı onlara xәbәr verdi ki, kilsәnin arxasında yaşa-
yan senyora Olimpiya gәlәnlәr üçün yemәk hazırlayır.
Çәnәsindә seyrәk tüklәr bitmiş altmış yaşlarında olan
qıvraq senyora Olimpiya onlarla danışa-danışa tez-tez
evdovşanlarının saxlandığı yerә girib-çıxır, qucaq-qucaq
südlәyәn aparırdı.
– Narahat olmayın, – nәhayәt, dedi, – ikidә naharı-
nız hazır olacaq.
